Τα όργανα της ομορφιάς
ήταν θεμελιακά στη σκέψη του
κι αν είχαν αργήσει να το καταλάβουν
τώρα ήταν ένα γεγονός
και το αξιοποιούσαν στο έπακρο
αφού μπορούσαν ν’ ακούσουν
ακόμα και τις σκέψεις του
που δεν είχαν λόγια.
Δεν ήταν όμως σιωπή
αλλά μουσική
που είχε ενσωματώσει ιδέες
κι αυτές την καθοδηγούσαν
για να εξελιχθεί
και να το δουν.
Είχαν μέσα τους τη θέληση,
τη νοημοσύνη και τα συναισθήματα.
Με αυτόν είχαν μάθει
ότι ακόμα και στον δεύτερο αιώνα μετά Χριστόν
οι άνθρωποι
και μάλιστα κι ο Άγιος Ειρηναίος
θεωρούσαν ότι η ψυχή ήταν θνητή
κι αν γινόταν αθάνατη
ήταν μέσω της παρέμβασης
του ίδιου του Θεού.
Κι έπρεπε να περιμένουμε τελικά το 1513
για να καταδικάσουν όσους έλεγαν
ότι οι ψυχές δεν ήταν αθάνατες.