Η λευκή λωρίδα έκανε τη διαφορά.
Ήταν σαν ένα ίχνος πάνω στην κυρτή επιφάνεια.
Αυτή του θύμισε και το σχήμα
πάνω στο τραπέζι
που είχαν κρατήσει οι ψυχές
για να ποτίζει το ξύλο.
Ήθελαν την άνεση του σώματος
διότι η ευρυχωρία λειτουργούσε
ενάντια στο στενόχωρο
κι αναζητούσαν την αξιοποίηση
για να υπάρχει πρώτα η χαρά
και μετά η μεταχαρά.
Έτσι κι εκεί
με τα Δικαιώματα
έβλεπαν και τη δυναμική της ουσίας
που ποτέ δεν ξεχνούσε
τη θέλησή τους
αφού ήταν ενσωματωμένη
μέσα στη σκέψη του.
Ήταν συμβατή με το έργο
και το έργο λειτουργούσε
ως πηγή φωτός
για τις ψυχές τους.