Δεν είναι ακριβώς η ποικιλία της Ανθρωπότητας που μας αγγίζει αλλά ο πλούτος της, με την έννοια ότι η ποικιλία για μας είναι το φυσιολογικό δηλαδή δεν θέλουμε το μονόχρωμο, το μονόχνωτο, θέλουμε να μπορούν να υπάρχουν διαφορετικά πράγματα παντού κι αυτά να μας επιτρέπουν να ζήσουμε με έναν τρόπο πιο βαθύ, πιο ουσιαστικό γιατί ξέρουμε ότι χάρη σε αυτόν τον πλούτο της Ανθρωπότητας που τον βλέπουμε μόνο ως ποικιλία μερικές φορές, είμαστε εμείς πιο ανθρώπινοι, είμαστε συνάνθρωποι και λειτουργούμε σ’ ένα πλαίσιο που μας επιτρέπει να εξελιχθούμε και να δούμε τα πράγματα διαφορετικά γιατί αλλιώς χωρίς αυτόν τον πλούτο θα νομίζαμε ότι υπάρχουμε μόνο εμείς και κανένας άλλος κι όλα τα άλλα είναι απλώς μια λεπτομέρεια ενώ είναι η ουσία.