Έχει ενδιαφέρον να σκεφτούμε ειδικά, όταν είμαστε σε μία ξένη χώρα, ποια είναι η διαφορά μεταξύ της γνώσης, η οποία μπορεί να είναι πολύ σημαντική και της νοημοσύνης, η οποία μπορεί να είναι σημαντική ή μικρή ανάλογα, σε σχέση με το πώς είναι συγκρίσιμα, δηλαδή, ας πούμε, όταν είμαστε σε μια ξένη χώρα είναι πολύ εύκολο να θεωρεί ο άλλος ότι δεν έχουμε μια υψηλή νοημοσύνη γιατί δεν καταλαβαίνει καλά το λεξιλόγιο και αναρωτιέται αν υπάρχουν γνώσεις. Από την άλλη πλευρά, άμα υπάρχουν πολλές γνώσεις και αυτές είναι απλώς απέξω, σιγά σιγά καταλαβαίνει ότι είναι απλώς μια επιφάνεια. Πιο γενικότερα για την Ανθρωπότητα, το βλέπουμε αυτό, είναι δύο τάσεις, έχουμε ανθρώπους που μαθαίνουν πολλά πράγματα και θεωρούν ότι αυτό επαρκεί, έχουμε ανθρώπους που δεν μαθαίνουν πολλά πράγματα και αυτοί θεωρούν ότι επαρκεί, έχουμε ανθρώπους που είναι ικανοί να μάθουν πολλά πράγματα, αλλά πρέπει να βρουν έναν λόγο να το κάνουν και έχουμε ανθρώπους που το κάνουν φυσιολογικά, επειδή έχουν αυτό το υπόβαθρο. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι η νοημοσύνη, έτσι όπως λειτουργεί, είναι φτιαγμένη πρώτα απ’ όλα για να μαθαίνει γρήγορα, διαφορετικά, με άλλους τρόπους, πάντως να ενσωματώνει τις γνώσεις και μετά, εφόσον τις έχει ενσωματώσει, να τις επεξεργάζεται με έναν τρόπο που δεν είναι συγκρίσιμος. Άρα πρέπει να δούμε ότι άλλο η ενσωμάτωση των γνώσεων μέσα σ’ ένα πλαίσιο νοημοσύνης και άλλο βέβαια η αποθήκευση γνώσεων σ’ ένα πλαίσιο όπου εκεί πέρα  δεν επαρκεί. Είναι σημαντικό να βλέπουμε τον βιβλιοθηκάριο και την βιβλιοθήκη μ’ έναν τρόπο διαφορετικό. Η βιβλιοθήκη έχει, ας το πούμε έτσι μεταφορικά, τις απόλυτες γνώσεις,  ο βιβλιοθηκάριος πρέπει να βρει πώς να έχει πρόσβαση σε αυτές και πρέπει να έχει αυτήν την νοημοσύνη. Άρα άμα το εξετάσουμε με αυτόν τον τρόπο, καταλαβαίνουμε ότι υπάρχει η διαφορά που κάνει τη διαφορά. Η νοημοσύνη, όταν είναι απλώς πάνω από το μέσο όρο, δεν ενδιαφέρεται τόσο πολύ για το θέμα των γνώσεων, όταν αρχίζει να ξεπερνά  όχι μόνο τις δύο τυπικές αποκλίσεις, αλλά τουλάχιστον τις τρεις, τότε θεωρεί ότι είναι ο κόσμος της οι γνώσεις και τις ενσωματώνει φυσιολογικά και φυσικά για πάνω από τρεις αποκλίσεις, τέσσερις αποκλίσεις, τυπικές αποκλίσεις, ε τότε η γνώση για τη νοημοσύνη είναι το φυσικό της υπόβαθρο, για να συνθέσει νέες σκέψεις και να καινοτομήσει. Από την άλλη πλευρά, όταν έχουμε ανθρώπους  που απλώς μαθαίνουν αποθηκεύοντας, χωρίς να ενσωματώνουν, στο τέλος υπάρχει κάτι το οποίο είναι επικίνδυνο, έχουν πολλές γνώσεις, αλλά όταν τα προβλήματα δεν ανήκουν στη βιβλιοθήκη τους, τότε είναι εντελώς άσχετοι και είναι η φράση που έλεγε ο Einstein,  ότι κάποιος που είναι εκτός ειδικότητας, έχει τη νοημοσύνη ενός δεκαοκτάχρονου. Άρα πρέπει να καταλάβουμε λοιπόν ότι εδώ υπάρχει ένας κίνδυνος να θεωρούμε ότι,  κάποιος που ξέρει πολλά πράγματα, μπορεί να λύσει και πολλά προβλήματα, στην πραγματικότητα δεν συσχετίζεται απαραίτητα, υπάρχει μία διαφορά, χρειάζονται σίγουρα γνώσεις για πολύπλοκα θέματα, για απλά θέματα χρειάζεται σίγουρα η νοημοσύνη, αλλά όταν χρειαζόμαστε και τα δύο μαζί, τότε πρέπει να υπάρχει ένας επεξεργαστής που να είναι διαφορετικός και να μπορέσει να ανταπεξέλθει στα δεδομένα του προβλήματος, τα οποία πρέπει να χρησιμοποιηθούν μ’ έναν  τρόπο μη γραμμικό, μη ομαλό για να βρεθεί μία λύση γιατί, άλλοι προσπάθησαν και δεν το βρήκαν. Άρα όταν υπάρχει ένα πλαίσιο με καινοτομία, για να μην πω ευρεσιτεχνία, σίγουρα υπάρχει αυτή η διπλή απαίτηση.  Πάντως, είναι καλό να έχουμε στο μυαλό μας ότι άλλο είναι να έχεις πολλές γνώσεις και μόνο κι άλλο είναι να έχεις νοημοσύνη και μόνο, το ζητούμενο τουλάχιστον για την Ανθρωπότητα, είναι ότι αυτά πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να συγκλίνουν, αυτό που γίνεται  είναι  ότι όταν ξεκινάμε από τη νοημοσύνη, μπορούμε να αποκτήσουμε αυτές τις γνώσεις και να γίνουν κτήμα μας και να τις ενσωματώνουμε έτσι ώστε να ξεπερνάμε μερικά εμπόδια, όταν έχουμε μόνο γνώσεις και δεν υπάρχει το πλαίσιο της νοημοσύνης, τότε θα πάμε προς μία αποθήκευση, η οποία δημιουργεί καταλόγους και ούτε καν μία βάση δεδομένων και αυτό σημαίνει ότι θα μπορούμε να βρούμε πράγματα τα οποία πρέπει να είναι πολύ κοντινά σε αυτά τα δεδομένα, αλλιώς είμαστε εκτός πλαισίου. Σε όποια κατεύθυνση και να νιώθετε ότι είστε, αυτό που είναι σημαντικό είναι να σκεφτείτε τη σύγκλιση των δύο για να υπάρχει, αν θέλετε, η ικανότητα που απαιτεί η Ανθρωπότητα.