Ακούμε πολλά αυτήν την περίοδο για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Είναι λοιπόν καλό να καταλαβαίνουμε ότι όταν υπάρχουν σχέσεις, υπάρχουν δύο μέρη τουλάχιστον, άρα είναι η Ελλάδα και η Τουρκία. Εμείς έχουμε την τάση να θεωρούμε ότι η καλή βούληση της Ελλάδας επαρκεί για να δικαιολογήσει τα πάντα. Είναι καλό να δούμε πώς το βλέπει η Τουρκία. Η Τουρκία, και ειδικά όταν μελετάμε αυτά που λέει ο επινοητής της  γαλάζιας πατρίδας, θεωρεί ότι η Ελλάδα είναι μία επεκτατική χώρα  γι’ αυτό αυτός διευκρινίζει ότι δεν έχουν να δώσουν ποτέ ούτε μία σπιθαμή από τα εδάφη της Τουρκίας στην Ελλάδα. Είναι βέβαια αστείο, είναι βέβαια γελοίο, αλλά το θέμα είναι ότι το λέει μ’ αυτόν τον τρόπο και ουσιαστικά προτείνει ακόμα και στον Ερντογάν να κρατήσει αυτές τις σκληρές θέσεις σε σχέση με τη Συνθήκη της Λωζάνης και τις υποτίθεται παραβιάσεις που κάνει η Ελλάδα,  αναφέρει ακόμα και τη Συνθήκη Παρισίων, αυτό εδώ είναι μια εξέλιξη βέβαια.  Αν το δούμε λοιπόν από την πλευρά της Τουρκίας, από το 1830, ουσιαστικά η Ελλάδα επεκτείνεται και χάνει η Τουρκία έδαφος. Βέβαια η Τουρκία δεν λέει  ότι έχει πάθει τα ίδια πράγματα και στα Βαλκάνια, όπως τα ονομάζει, διότι ουσιαστικά η Αυτοκρατορία άφησε μόνο ερείπια και αναγκάστηκε να αποτραβηχτεί μετά από τις ήττες που  έφαγε σε αυτές τις περιοχές αρχικά από Βιέννη, όπως ξέρουμε με δύο πολιορκίες και στη συνέχεια σε όλη τη χερσόνησο του Αίμου.  Άρα θέλουν να αναδείξουν πραγματικά ένα νέο οθωμανικό δόγμα και να πούνε ότι αυτές οι περιοχές ακόμη εκεί που ζούμε εμείς ως Έλληνες είναι ουσιαστικά τουρκικά εδάφη και το παρουσιάζουν  με αυτόν τον τρόπο για να μην φανεί ότι είναι ο δικός τους επεκτατισμός που θέλει να φάει τα νησιά της Ελλάδος. Βλέπουμε επίσης ότι δεν ασχολούνται με το θέμα της ΑΟΖ και της υφαλοκρηπίδας γιατί δεν τους συμφέρει, θεωρούν απλώς ότι η Ελλάδα, παραβιάζοντας μερικά άρθρα, δεν τηρεί αυτά που έχει υπογράψει και κατά συνέπεια μπορούν να την κατηγορήσουν. Έχει ενδιαφέρον γιατί ποτέ δεν λένε για τα άρθρα που παραβιάζει η ίδια η Τουρκία, δυστυχώς ούτε εμείς το λέμε και δίνουμε την εντύπωση, τουλάχιστον στο Εξωτερικό, ότι όντως  η Τουρκία μιλάει συνεχώς για τις παραβιάσεις της Ελλάδας σε σχέση με τη Συνθήκη της Λωζάνης, χωρίς να λέμε τίποτα το διαφορετικό. Άρα, δεν επαρκεί να λέμε ότι είναι γελοίο το επιχείρημα γιατί άμα το κάνουμε με αυτόν τον τρόπο, γελοία ήταν και η εισβολή στην Κύπρο, γελοία ήταν και η επιχείρηση στα Ίμια, γελοία ήταν και η γαλάζια πατρίδα, όπως ήταν βέβαια και οι γκρίζες ζώνες. Οι Τούρκοι δεν έχουν κανένα πρόβλημα να λειτουργούν με το γελοίο και το γελοίο δεν σε σκοτώνει. Από τη στιγμή που εσύ κάνεις λάθη και λανθασμένες εκτιμήσεις για το πώς εξελίσσεται η κατάσταση θεωρούν ότι απλώς είναι ένα  πλαίσιο προπαγάνδας που  επηρεάζει θετικά, τουλάχιστον γι’ αυτά που εκτιμούν,  τους άλλους που είναι ουδέτεροι και δεν ξέρουν καλά τις καταστάσεις. Γι΄ αυτό θεωρώ ότι πρέπει να έχουμε μία πιο δυναμική εξωτερική πολιτική, η οποία να είναι ενισχυμένη στρατηγικά και να έχουμε αυτές τις αναλύσεις των συνθηκών που  μας επιτρέπουν να απαντάμε σωστά, αλλά όχι μόνον να απαντάμε και να βρισκόμαστε σε φάση άμυνας, αλλά να παίρνουμε πρωτοβουλίες και να αναδεικνύουμε τι πάει στραβά από την πλευρά της Τουρκίας. Το γεγονός ότι προσπαθούμε συνεχώς να πούμε ότι τα πράγματα πάνε όλα καλά, να παρουσιάζουμε την Τουρκία σαν μία γειτονική χώρα, όπως θα ήταν  οποιαδήποτε άλλη, είναι μία λανθασμένη προσέγγιση γιατί στο ΝΑΤΟ την έχουν βαρεθεί, στην Ευρωπαϊκή Ένωση την έχουν σιχαθεί και εμείς προσπαθούμε να πούμε ότι είναι μία χώρα κλασική. Αυτό το λάθος εξηγείται από το παρελθόν και τις θέσεις που είχαμε, αλλά δεν εξηγείται πλέον τώρα με τις νέες καταστάσεις και ειδικά μετά το Ουκρανικό και τη σχέση της με τη Ρωσία. Αυτό που έχει σημασία λοιπόν είναι να ξέρουμε καλά για ποια άρθρα μιλάμε, να μπορούμε να αναδεικνύουμε τι κάνει η Τουρκία και να αποδείξουμε ότι αυτός ο επεκτατισμός, υποτίθεται, της Ελλάδας είναι απλώς ένα πλαίσιο απελευθέρωσης από περιοχές που ήταν βέβαια ελληνικές με ελληνικό πληθυσμό. Αυτό το ξεχνάει να το πει η Τουρκία και μιλάει μόνο για τα εδάφη, γιατί το κριτήριο που έχει αυτή είναι να κοιτάζει μόνο τι είχε η Οθωμανική Αυτοκρατορία και τι έχασε. Μόνο που δεν εξηγεί σε όλους ότι η Οθωμανική Αυτοκρατορία καταπάτησε, δεν ξέρω, πόσους λαούς στην Ευρώπη και αυτό που έκανε ήταν βέβαια εγκλήματα και καταπίεση και κατά συνέπεια όταν οι λαοί απελευθερώνονται είναι λογικό και δεν μιλάμε για επεκτατισμό. Άρα είναι καθαρά μία ερμηνεία δική της, όμως αυτό που έχει σημασία είναι ότι από τη στιγμή που προωθεί αυτές τις ιδέες και προσπαθεί να πει στον Ερντογάν να μην καθίσει καν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, καταλαβαίνουμε ότι το θέμα της καλής βούλησης από την πλευρά της Ελλάδος είναι καθαρά επιφανειακό και δεν έχει κανένα βάθος στρατηγικό πάνω στο οποίο μπορούμε να χτίσουμε αληθινές διαπραγματεύσεις. Αυτό πρέπει να το έχουμε στο μυαλό μας για να μην κάνουμε προβολές, να μην έχουμε ψευδαισθήσεις για να προχωρήσουμε θετικά και εποικοδομητικά σε σημεία που ξέρουμε ότι η Τουρκία δυσκολεύεται, όπως είναι το θέμα της ΑΟΖ.