Σήμερα βλέπουμε μ’ έναν πολύ ξεκάθαρο τρόπο λόγω του G-20 ότι η οικονομία έχει και τα όριά της και δεν μπορεί να αποτελέσει μια γεωπολιτική από μόνη της ούτε να εκφέρει έναν λόγο που να έχει συνοχή σε επίπεδο πολιτικής. Βλέπουμε ότι ακόμα και για το θέμα της Ουκρανίας που είναι πολύ ξεκάθαρο όσον αφορά την εισβολή της Ρωσίας η ομάδα των 20 κατάφερε ουσιαστικά να σώσει κάπως τις εντυπώσεις, κάνοντας μία δήλωση που μιλάει περισσότερο για την ειρήνη και δεν καταδικάζει πραγματικά την εισβολή της Ρωσίας. Άρα βλέπουμε ότι ήταν μία κίνηση συμβιβασμού, νομίζω ότι το πιο σημαντικό για όλη την υπόθεση ήταν απλώς να δηλωθεί ότι η Ινδία είναι τώρα πλέον μία μεγάλη δύναμη και έπρεπε το τέλος της συνάντησης να έχει μία κοινή δήλωση γιατί αυτό γίνεται εδώ και περισσότερο από μία δεκαετία και θα ήταν αρνητικό στίγμα για την Ινδία αν δεν είχαν καταφέρει να έχουν μία κοινή δήλωση. Μόνο που αυτή η κοινή δήλωση δείχνει ότι υπάρχουν μεγάλες διαφορές στις απόψεις όλων των κρατών-μελών γιατί πολύ απλά αυτά τα κράτη είναι μέσα σε αυτήν την ομάδα μόνο και μόνο για λόγους οικονομικούς Άρα αν εξαιρέσουμε το θέμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που έχει κάποια άποψη και στη συνέχεια, αφού θα έχουμε και την Αφρικανική Ένωση, που μπορούμε να πούμε ότι υπάρχει μία ενότητα τουλάχιστον τυπικά, για τις  άλλες χώρες επειδή το κριτήριο είναι καθαρά οικονομικό, δείχνει απολύτως ότι αν έχουμε μόνο μία διάσταση, δηλαδή αν η ομάδα είναι μονοδιάστατη και έχει σαν κύριο πυρήνα  μόνο την οικονομία, δεν μπορεί να καταφέρει να κάνει πράγματα που να ξεφεύγουν, δεν μπορεί να κάνει ούτε καν γεωοικονομία, άρα φανταστείτε για γεωπολιτική. Άρα πρέπει να καταλάβουμε ότι είναι μία όμορφη απόδειξη για όσους ασχολούνται μόνο με τα οικονομικά για να καταλάβουν ότι, όταν κάνουμε μόνο οικονομία, θα έχουμε μόνο οικονομικά αποτελέσματα και δεν θα έχουμε ποτέ στρατηγικά αποτελέσματα και αυτό σημαίνει πρακτικά ότι άμα θέλουμε να παίξουμε έναν ρόλο σε επίπεδο Ανθρωπότητας και υποτίθεται να λύσουμε προβλήματα που δεν μπορούν να λύσει ο καθένας ή κάθε οργανισμός ξεχωριστά στο επίπεδο της ομάδας των 20, σημαίνει ότι πρέπει να έχουμε και μία άλλη εμβέλεια. Αλλά επειδή υπάρχουν κράτη που ξέρουμε ακριβώς πώς λειτουργούν μέσα σε αυτήν την ομάδα σε επίπεδο γεωπολιτικό, καταλαβαίνουμε ότι  δεν υπάρχει πλαίσιο συμβατότητας, Άρα από τη στιγμή που μερικά κράτη έχουν μία γεωπολιτική που δεν είναι συμβατή, ούτε καν με τους άλλους, αλλά ούτε καν με αυτό που θα ονομάζαμε εμείς μια στρατηγική της Ανθρωπότητας, είναι αναμενόμενο να έχουμε τέτοια αποτελέσματα. Άρα δεν πρέπει να το ερμηνεύσουμε αυτό το  γεγονός, εννοώ ότι αυτή η δήλωση είναι πολύ χλιαρή  ως μία αποτυχία, ήταν εντελώς αναμενόμενο, η μόνη επιτυχία για την οποία μπορούμε να μιλήσουμε είναι ότι έγινε αυτή η δήλωση, γιατί υπήρξαν πάρα πολλές ώρες διαπραγματεύσεων για να επιτευχθεί αυτός ο συμβιβασμός και έχουμε επίσης και μία άλλη απόδειξη ότι όταν μιλάμε μόνο για ειρήνη και δεν μιλάμε για ελευθερία και δεν  μιλάμε για καταπάτηση, ουσιαστικά κάνουμε μία κίνηση προς τα πίσω γιατί αποδεχόμαστε μία κατάσταση, την οποία θέλουμε να επιλυθεί σχεδόν από μόνη της και σημαίνει πρακτικά ότι δεν μπορούμε να κάνουμε μία κίνηση εμείς. Άρα ούτως ή άλλως για αυτό το γεγονός και  εννοώ το Ουκρανικό δεν περίμενε κανένας μία επίλυση από τους G-20, αυτό τώρα είναι αποδεδειγμένο με αυτή τη συνάντηση, παρόλο που ήταν αναμενόμενο, ξέρω ότι μερικοί σίγουρα απογοητεύτηκαν γιατί ήθελαν κάτι που να είναι πιο ξεκάθαρο, πρέπει να όμως να ξέρουν ότι δεν μπορούσε να γίνει κάτι πιο ξεκάθαρο, γιατί έχουν δύο προβλήματα δομικά, η επιλογή που γίνεται μόνο με κριτήρια οικονομικά και η μη συμβατότητα γεωπολιτικής μεταξύ των κρατών-μελών, που αυτή ουσιαστικά μετατρέπει σε αδύνατο να υπάρχει μία κοινή απόφαση που να έχει ένα νόημα γεωπολιτικό, γεωστρατηγικό  και στρατηγικό.