Όταν μιλάμε για χρονοκαθυστέρηση της αξιοποίησης του φυσικού αερίου ακόμα και στην Κύπρο δεν είναι κάτι το θεωρητικό, είναι κάτι το πρακτικό.Πρέπει να καταλάβουμε ότι όσο δεν καταναλώνουμε το δικό μας φυσικό αέριο και χρησιμοποιούμε συνεχώς το μαζούτ από το εξωτερικό και το φέρνουμε ακόμα και για το ρεύμα, είναι λογικό, όπως λέμε λαϊκά, να πληρώνουμε χρυσάφι αυτό το ηλεκτρικό ρεύμα. Πρέπει αυτό να σταματήσει  όσο πιο γρήγορα γίνεται, στο ενδιάμεσο όμως οι λύσεις που έχουν βρεθεί γι’ αυτήν την αντικατάσταση, όχι μόνο είναι προσωρινές, αλλά δεν είναι στρατηγικές και μάλιστα έχουν και κόστος. Τώρα βλέπουμε μ’ έναν πολύ συγκεκριμένο τρόπο, είναι αυτό που έγινε και με το θέμα του Προμηθέα, είναι ότι ουσιαστικά οι λανθασμένοι υπολογισμοί που έγιναν σε σχέση με αυτό το καράβι που λειτουργεί ως δεξαμενή, θα  αναγκάσουν την Κύπρο να πληρώνει 4.000.000 δολάρια το μήνα επιπλέον, λόγω αυτής της  λανθασμένης κίνησης. Η ιδέα είναι πολύ απλή, στην πραγματικότητα πρέπει να μεταφερθεί το φυσικό αέριο με μορφή  LNG, δεν γίνεται προς το παρόν με αγωγό, κατά συνέπεια πρέπει αυτό να λειτουργεί, έτσι ώστε να μπορεί να παράγει αυτό που θέλουμε μ’ έναν τρόπο αποτελεσματικό, το πρόβλημα είναι ότι ο Προμηθέας δεν έχει τα μεγέθη που θα ΄πρεπε να έχει, έτσι ώστε όταν θα γίνει η μεταφορά από το ένα καράβι στο άλλο, να μην είναι αναγκαίο να χρησιμοποιούμε και να δεσμεύουμε το καράβι-μάνα ουσιαστικά που φέρνει  για να κάνει αυτή τη διαδικασία. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι ακόμα και αν το σκεφτούμε ορθολογικά σε πράγματα που είναι πολύ απλά, μπορούν να γίνουν λάθη, αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι το μεγαλύτερο λάθος είναι η μη αξιοποίηση του φυσικού αερίου στην Κύπρο. Δεν είναι δυνατόν να έχουμε ένα κοίτασμα από το 2011, να είμαστε το 2023, να αναρωτιόμαστε ακόμα αν είναι βιώσιμο ή όχι και στο ενδιάμεσο βέβαια να έχουμε βρει πέντε κοιτάσματα και κάθε φορά να έχουμε τη μία κυβέρνηση μετά την άλλη, που να αναρωτιέται αν αυτό είναι βιώσιμο ή όχι. Άρα θα πρέπει να το πάρουμε απόφαση, όχι μόνο είναι βιώσιμο, αλλά είναι απαραίτητο να κοιτάξουμε ότι το κόστος που παράγουμε στο νησί με τη χρήση ουσιαστικά του μαζούτ για να έχουμε ακόμα και ρεύμα είναι ήδη ένα θέμα, απλώς, μετά σε επίπεδο τακτικό, όταν κάνουμε και λάθη, όπως έγινε με το θέμα του Προμηθέα, πρέπει αυτό να το υπολογίζουμε και σαν κόστος. Άρα έχει ενδιαφέρον να μιλάμε για την βιωσιμότητα μιας μεγάλης στρατηγικής λύσης και στο ενδιαμέσο να κάνουμε όχι μόνο λανθασμένη στρατηγική, αλλά και λάθη τακτικής που ενισχύουν ουσιαστικά το κόστος  που τελικά ποιος το πληρώνει; ο Κυπριακός λαός. Άρα, θα ‘ταν καλό αυτό το μάθημα, αυτό το πάθημα να μας βγει σε καλό, πρέπει να πάμε πιο γρήγορα στο θέμα της αξιοποίησης, πρέπει να λειτουργήσουμε αποτελεσματικά και στρατηγικά και να σταματήσουμε να έχουμε στο μυαλό μας παλιές διαδικασίες, παλιές νοοτροπίες που δεν μας επιτρέπουν να δούμε ένα μέλλον σοβαρά, αλλά επιπλέον μας αναγκάζουν να ξοδεύουμε περισσότερα λεφτά για να συντηρούμε μια κατάσταση η οποία δεν είναι η βέλτιστη και σίγουρα δεν είναι αποτελεσματική.