Στον κύριο Αντώνη
Δεν είχαν πολλές ευκαιρίες να τον δουν
αλλά ήταν αρκετές για να αντιληφθούν
ότι αναζητούσε το φως
ακόμα κι αν δεν είχαν βρεθεί ποτέ από κοντά.
Δεν ήξεραν καν πώς ήταν όρθιος.
Είχαν δει ουσιαστικά μόνο το πρόσωπό του
αλλά αυτό έλεγε πολλά
κι η χαρά του ήταν φωτεινή
κάθε φορά που είχαν μια συνάντηση.
Τα λόγια του ήταν πάντα ντόμπρα και σταράτα.
Δεν είχαν τίποτα το διπλωματικό.
Ήθελε ν’ ακούσει μόνο την ουσία
χωρίς κανέναν συμβιβασμό,
δεν είχε χρόνο για τέτοια αστεία
και τέτοια πολυτέλεια.
Τους είχε βρει λόγω ανάγκης
κι όχι απόγνωσης
κι ήταν μαζί τους επειδή το ήθελε,
κανείς δεν τον ανάγκαζε
κι είχε δει πολλά
αλλά είχε καταλάβει ότι ήταν ανούσια.
Όταν ήρθε κοντά τους
ήθελε μόνο ουσία και φως
τίποτα άλλο.