Ιωάννα: Γιατί παλεύει με τόσο πάθος για μας;

Ανδρέας: Δεν έχει επιλογή…

Ιωάννα: Πώς είναι δυνατόν; Δεν μας ξέρουν καν…

Ανδρέας: Δεν έχει σχέση με μας, αγάπη μου.

Ιωάννα: Και με τι έχει σχέση τότε;

Ανδρέας: Με το καθήκον.

Ιωάννα: Και δίνει αναφορά σε ποιον σε αυτόν τον αγώνα;

Ανδρέας: Πάντα στην Ανθρωπότητα.

Ιωάννα: Δεν είναι μόνο ακατανόητο αλλά και εκνευριστικό!

Ανδρέας: Μα γιατί;

Ιωάννα: Δεν έχει ζωή, δεν θέλει οικογένεια;

Ανδρέας: Η ζωή του είναι για μας… Η οικογένειά του είναι αυτοί που τον ακούν.

Ιωάννα: Τους αξίζει όμως. Δεν είναι οι ίδιοι που θα τον παρατήσουν αν δεν τον έχουν ανάγκη πια;

Ανδρέας: Και βέβαια αυτοί είναι! Αυτό σε στενοχωρεί λοιπόν;

Ιωάννα: Τι άλλο; Τόσες θυσίες για μας ενώ είμαστε αχάριστοι;

Ανδρέας: Μας προστατεύει επειδή είμαστε αθώοι.

Ιωάννα: Και η αθωότητα δικαιολογεί τα πάντα;

Ανδρέας: Για ένα Δίκαιο, ναι.

Ιωάννα: Μα πώς μπορεί να είναι τόσο δίκαιος, δεν το αντέχω.

Ανδρέας: Έχεις δίκιο, κανείς δεν το αντέχει.