Αν είχες ανάγκη, καλά έκανες
που έγραψες, ψυχή μου.

Δεν έχουμε ανάγκη να περάσουμε από κάτι
για να είμαστε αυτό που είμαστε
από τότε που γεννηθήκαμε
διότι ήταν απαίτηση.

Ο Χρόνος που χάνουμε με ανθρώπους
σαν εσένα ανήκει στο έργο
διότι αποτελεί επένδυση για το μέλλον.

Και η απλή αναζήτηση των λέξεων
από τον Μαθητή για να εκφράσει σωστά
αυτό που σκέφτεται,
ήδη χαροποιεί τον Δάσκαλο.

Κι αν δεν ακολουθείς παντού τα βήματα
παρακολουθείς το φωτεινό μονοπάτι
και δείχνεις στους άλλους που βρίσκεται
ακόμα και στο σκοτάδι
και γι’ αυτό σ’ ευχαριστώ.

Δεν συγχωρώ μόνο αυτόν που δεν ζητά
συγχώρεση. Μην ανησυχείς λοιπόν.
Απλώς να ξέρεις ότι ήδη
δεν μπορείς πια
να είσαι βάρβαρος.

Όταν πεθάνεις
δεν θα έχουμε ζήσει
μόνο μερικές στιγμές
αλλά θα έχουμε δημιουργήσει
γεγονότα που θα ανήκουν
στο κοινό έργο.
Όσο για το φαγητό χαίρομαι
που βλέπεις ότι είναι
διπλή μοιρασιά μοναξιάς
σαν τη γνήσια φιλία.

Είχαμε την ευκαιρία
να μετατρέψουμε την τιμή
σε χαρά χωρίς έκπτωση
κι επειδή ακολουθείς τις συμβουλές
σε βλέπω να μεταμορφώνεσαι.

Το Φως δεν τυφλώνει
ανοίγει μάτια
μέσω της βαθύτητας
διότι σου επιτρέπει
να αντικρίζεις το σκοτάδι
και να μαθαίνεις από το άγνωστο.

Το φανταστικό σου στοιχείο
είναι εξωπραγματικό στοιχείο
για τους περισσότερους
αλλά σε βλέπω μιγαδικά
και μεταχαίρομαι για την αγάπη σου
που αξιοποιεί την αμισεία μου.

Ο Δάσκαλος που σ’ αγαπά ψυχικά
ως κομμάτι της Ανθρωπότητας.