Δεν είχε δει ποτέ ιππότη χωρίς πανοπλία κι ήταν η πρώτη φορά που ανακάλυπτε κάθε πλευρά του. Δεν έκρυβε τίποτα και διέσχιζε τον Χρόνο με τον πιο φυσιολογικό τρόπο, δίχως να εξετάζει κάθε λεπτομέρεια, αλλά δεν τις ξεχνούσε. Ήταν κυψέλες μνήμης που παρέμεναν κλειστές έως το νέο άγγιγμα. Εκείνο που δεν περιμένεις, διότι έρχεται αυθόρμητα και χωρίς κάποιο υπονοούμενο, αλλά προκαλεί επιστροφή στην αναφορά. Δεν είναι μια επίκληση στην αυθεντία, αλλά ένα χάδι ψυχής πάνω στο σώμα του Χρόνου που σκέφτεται διαφορετικά μετά τη διακλάδωση. Ξαφνιάζει και αποτελεί μια ανακούφιση αρχικά που αλλάζει τόσο απλά τα δεδομένα που δημιουργεί έκπληξη. Οι αναφορές ήταν βαθιές και αποτελούσαν αρχές, ενώ μετά την επιστροφή γινόντουσαν αξίες. Ήταν λοιπόν κρυφές αξίες, γιατί κανείς δεν τις είχε εξηγήσει και κανείς δεν τις είχε αναδείξει λόγω έλλειψης συνειδητοποίησης. Αυτό ήταν το νοητικό σοκ.