Όταν φοράς τις ψυχές όπως φοράς ένα άρωμα, καταλαβαίνεις επιτέλους πόσο πολύτιμο είναι αυτό το ψυχικό άρωμα. Με την πάροδο του χρόνου γίνεται το ανάλογο με τις στρώσεις που έχει το ιερό σπαθί κι η παράξενη χειρολαβή που αποκτά ένα άλλο νόημα αφού τη νιώθουν μέσα τους οι ψυχές. Δεν είναι ζυγός, αλλά φτερά της πίστης. Δεν κουβαλάς. Σου επιτρέπουν να πετάς μέσα στο αδιανόητο, διότι ξέρουν ότι είναι ο μοναδικός τρόπος να απολαύσουν το δώρο της ζωής. Είναι άρωμα που μοιάζει με κόσμημα. Είναι μόνο ενέργεια χωρίς ύλη. Όπως είναι μόνο σώμα χωρίς πανοπλία. Και είναι αυτό το ψυχικό άρωμα που φορά η πηγή ουσίας. Έτσι προσφέρει και μια υπόσταση στο ψυχικό κράμα. Διότι αυτό το άρωμα έρχεται να γίνει ένα με το φως και την ουσία. Χάρη σε αυτό υπάρχει το άρωμα του φωτός και η γεύση της ουσίας. Και γι’ αυτό χρειάζεται γευσιγνωσία ψυχών για να αναγνωρίσει το άρωμα που φορά το ψυχικό κράμα χωρίς  πανοπλία.