Όταν ξεκινάς από την Ολλανδία και πετάς πάνω από το Ηνωμένο Βασίλειο με προορισμό την Αμερική, με τα μάτια σου βλέπεις ότι είναι μόνο ένα εμπόδιο που πρέπει να ξεπεράσεις για να μπεις επιτέλους στο πνεύμα του Ατλαντικού Ωκεανού, για να διαβάσεις το μεγάλο τετράδιο και να συνεχίσεις την πορεία σου ελεύθερα. Διότι η Ισλανδία ή ακόμα και η Γροιλανδία είναι ενδιάμεσοι στόχοι και όχι εμπόδια διότι έχουν μέσα τους το πνεύμα του Ατλαντικού και μάλιστα του Βόρειου Ατλαντικού. Έτσι αυτός ο Ωκεανός αποτελεί μία γέφυρα ζωής μεταξύ της Γηραιάς Ηπείρου και του Νέου Κόσμου. Δεν είναι απλώς μια μεγάλη θάλασσα, αλλά όντως μια υπερδομή που ξεπερνά τα θαλάσσια όρια. Άλλωστε δεν υπάρχουν όρια αφού είναι πλέον συμβατικά. Δεν είναι ο Ωκεανός που σταματά, αλλά αυτοί που τον καταγράφουν και αποφασίζουν για μια πραγματικότητα που δεν κατέχουν. Είναι το πνεύμα του μεγάλου. Αυτό ανακαλύπτουν κι οι ψυχές. Δεν υπάρχει πια χώρος για μιζέρια. Το μόνο που έχει σημασία είναι η αξιοποίηση αυτού του πνεύματος που ξεπερνά κάθε κοινωνικό ορίζοντα για ν’ αγκαλιάσει με πάθος και πόθο όλη την Ανθρωπότητα.