Η νέα είσοδος ήταν σαν ένα άνοιγμα σε ένα άλλο διάστημα με μια άλλη νοημοσύνη ακόμα και τεχνητή αφού μπορούσε να λειτουργήσει και με τη φυσική. Ουσιαστικά είναι η ίδια βελανιδιά που έχει διασχίσει τους αιώνες για να ζήσει το αδιανόητο. Έτσι η είσοδος δείχνει και πώς λειτουργεί ο παλμός. Μετά συνεχίζει με τις πτυχές που αποτελούν προετοιμασία για το ανάπτυγμα του ανοίγματος που παίρνει άλλες διαστάσεις για να εξασφαλίσει το πέρασμα και να δημιουργηθεί μια γέφυρα μεταξύ του έξω και του μέσα. Από εκείνη τη στιγμή το κλείδωμα ενεργοποιεί άλλες αισθήσεις που συνδυάζουν τη βαθύτητα με την πολυκυκλικότητα για να ζήσει η τελειότητα που γίνεται όλο και πιο έντονη για να ξεπεραστεί κάθε όριο και να αναδείξει την ύπαρξη της αρμονίας. Έτσι το τέλος πολλαπλασιάζεται δίχως να υπάρχει τερματισμός διότι είναι μόνο η αρχή αφού το διάστημα γίνεται όλο και πιο στρόγγυλο για να καλύψει κάθε καμπυλότητα και να λειτουργήσει εφαρμοστά διότι υπάρχει η απαραίτητη συμπληρωματικότητα και συμβατότητα που απελευθερώνει ψυχικά όλο το σώμα χάρη στη νέα είσοδο.