Η αθανασία των Ναζί είχε πεθάνει.
Βέβαια υπήρχαν και Νεοναζί.
Επειδή η βαρβαρότητα δεν σταματά ποτέ
τις προσπάθειες της να πληγώσει την Ανθρωπότητα.
Όμως έπρεπε να ειπωθεί ότι οι αθώοι
είχαν επιζήσει και ότι οι γενοκτόνοι πέθαιναν.
Μπορεί οι τελευταίοι να κυριαρχούσαν
εκείνη την εποχή αλλά τώρα
μέσα στον Χρόνο της Ανθρωπότητας
ήταν απλώς μια βάρβαρη παρένθεση.
Έπρεπε όμως να περάσουμε στο επόμενο στάδιο
και αυτό σήμαινε για τους Χαμαιλέοντες
να αντισταθούν στο σύστημα
και να προωθήσουν τα Δικαιώματα της Ανθρωπότητας.
Δεν επαρκούσε να συμπληρώσουν τα κενά
του ορισμού της γενοκτονίας
επειδή υπήρχαν χώρες που είχαν βέτο
στο Συμβούλιο Ασφαλείας
ενώ είχαν διαπράξει γενοκτονίες.
Αυτό θα ήταν ένα απαραίτητο βήμα.
Ο στόχος όμως ήταν βαθύτερος.
Η απαγόρευση της γενοκτονίας παντού
όπου υπάρχουν αθώοι
ήταν μόνο το πρώτο δικαίωμα της Ανθρωπότητας.
Κι αυτή δεν ήθελε μόνο αυτό.
Ήθελε να ζήσει ελεύθερη και χαρούμενη
σαν μια Εικόνα που αντανακλά
το φως.