Η Αρμενία έγινε θύμα μετά τη Ναμίμπια.
Και πάλι για γεωπολιτικούς λόγους.
Οι γενοκτόνοι δεν ήθελαν καμιά καθυστέρηση
στις αλλαγές που ήθελαν να επιβάλλουν.
Για αυτούς ο θάνατος ήταν πιο σίγουρος από τη σκλαβιά.
Οι Αρμένιοι, οι Ασσύριοι και στη συνέχεια οι Έλληνες
ακόμα και σκλάβοι ποτέ
δεν θα υπάκουαν περισσότερο από τους νεκρούς.
Έτσι οι έμπειροι γενοκτόνοι της πρώτης
συμβούλεψαν τους αρχάριους γενοκτόνους της δεύτερης.
Τους δίδαξαν την αποτελεσματικότητα
της ολικής προσέγγισης
της εξολόθρευσης.
Μετέφεραν όλη την τεχνογνωσία τους
ακόμα και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης
που είχαν κατασκευάσει στη Ναμίμπια
για να εξοντώσουν συστηματικά
κάθε ίχνος αντίστασης.
Όμως οι Τούρκοι, οι Νεότουρκοι
και βέβαια οι επόμενοι ήταν ατσούμπαλοι,
άφηναν πολλά ίχνη πίσω τους
ενώ η επιτυχία της γενοκτονίας
φαινόταν από την απουσία κάθε ίχνους
και την αποτελεσματικότητα του αφανισμού.
Οι Τούρκοι δεν στάθηκαν στο ύψος
των βάρβαρων περιστάσεων.