– Κάθε ποίημα είναι μια κοινή μνήμη…
– Μια μορφή μοιρασιάς.
– Στην ουσία, είναι η αναγνώριση.
– Αναγνωρίζουμε αυτό που έχουμε σκεφτεί.
– Και δεν έχουμε ξεχάσει.
– Γιατί κάθε στιγμή…
– Είναι κομμάτι μνημοσύνης για το μέλλον.
– Ένα κομμάτι που δεν ξέρουμε αν ο άλλος…
– Είχε κρατήσει στο μυαλό του.
– Επειδή δεν έχει ειπωθεί.
– Τώρα όμως έγινε.
– Και βλέπω ότι το χαιρόμαστε.
– Τότε ας το μεταχαρούμε.
– Και αυτό το έδειξε η απόσταση.
– Μάλλον η υπέρβαση της απόστασης.
– Αυτό αποδεικνύει τη σχέση.
– Αλλά τώρα νιώθουμε τον δεσμό.
– Επειδή έχουμε διασχίσει χρόνια.
– Χωρίς ποτέ να ξεχάσουμε την ουσία.
– Του άλλου.
– Που είναι μέσα μας.
– Ως δώρο που ενώνει.
– Γι’ αυτό δεν είμαστε μόνοι.
– Αυτό ήθελε η Ανθρωπότητα.