Η σεξουαλική κακοποίηση δεν είναι ένα καινούργιο φαινόμενο απλώς τώρα το αντιμετωπίζουμε πιο αποτελεσματικά διότι ακόμα και η κοινωνία μέσω της βιοηθικής έχει αποδεχθεί ότι δεν πρόκειται για κάτι το φυσιολογικό που θα άνηκε σε κάποια παράδοση αλλά για ένα έγκλημα που καταπατά τα ανθρώπινα δικαιώματα. Έτσι υπάρχει τώρα ένα θεσμικό πλαίσιο που μπορεί να ενεργοποιηθεί μόλις υπάρχει μια απλή καταγγελία από το θύμα. Δυστυχώς δεν είναι ακόμα τόσο γνωστό στις μικρές ηλικίες και ο μαθητικός κόσμος πρέπει να εμπιστευτεί τους Δασκάλους και τους Καθηγητές αλλιώς νιώθει απομονωμένος ειδικά όταν η σεξουαλική κακοποίηση είναι ενδοοικογενειακή. Είναι σημαντικό επίσης οι μητέρες να στέκονται στο πλάι των κορών τους διότι δυστυχώς βλέπουμε πολύ συχνά τη σιωπή τους διότι θεωρούν ότι δεν μπορούν να πουν τίποτα επειδή κινδυνεύει η οικογένεια. Δεν συνειδητοποιούν ότι με την ύπαρξη αυτού του εγκλήματος, η οικογένεια δεν έχει πια τη δυνατότητα να το αντιμετωπίσει χωρίς θεσμική βοήθεια. Επίσης όταν είσαι ουδέτερος μεταξύ θύτη και θύματος, είσαι πάντα με τον θύτη. Υπάρχει λοιπόν ανάγκη να προστατέψουμε τους αθώους. Και αυτοί δεν είναι πάντα οι ανήλικες κοπέλες, υπάρχουν βέβαια και οι γυναίκες. Συνεπώς πρέπει όχι μόνο να ακούμε τη σιωπή τους αλλά να νιώθουν ότι υπάρχει πλαίσιο συμπαράστασης χωρίς καχυποψία κι ότι υπάρχουν ειδικοί για την επίλυση τέτοιων προβλημάτων σε όλα τα επίπεδα διότι η βιοηθική έχει ξυπνήσει την κοινωνία που δεν μπορεί να αδιαφορεί πια.