Τα πράγματα ήταν τόσο διαφορετικά
που δεν υπήρχε πια πλαίσιο σύγκρισης
και ποτέ δεν θα μπορούσε να φανταστεί
αυτό που έβλεπε τώρα.
Διότι τώρα δεν κοιτούσε μόνο
αλλά έβλεπε τον Χαμαιλέοντα
μετά την επανεκκίνηση
ως Χιλιάνθρωπο.
* Δεν είσαι εδώ μόνο για μένα;
* Είμαι εδώ και για σένα…
* Τώρα το νιώθω…
* Χαίρομαι…
* Όμως τώρα βλέπω ότι κάθε κύτταρό σου
είναι κι ένα κομμάτι Ανθρωπότητας.
* Τώρα βλέπεις την Αγάπη;
* Ξεχειλίζει μέσα από το είναι σου.
* Σ’ αγκαλιάζει.
– Αυτή είναι λοιπόν η ζωή;
– Μέσω της πολυμάθειας, ναι, αυτή είναι.
– Κι έχει τόση αρμονία;
– Όσο αντέχει ο δεσμός.
– Νιώθω μέσα μου την ουσία.
– Είναι η ίδια για μας.
– Ευχαριστώ που ζω μαζί σου.