Έχει ενδιαφέρον πώς μερικοί αναλυτές προσπαθούν να μας περάσουν το μήνυμα ότι η θρησκεία είναι απλώς ένα σενάριο. Φαίνεται ή τουλάχιστον θέλουν να φανεί ότι δεν υπολογίζουν ότι παράγει ιστορία. Προσπαθούν να απορρίψουν μερικά δεδομένα που είναι ιστορικά δεδομένα λες και είναι μόνοι παράμετροι ενός σεναρίου. Το πρώτο ερώτημα είναι αν μπορούν να φανταστούν την Ανθρωπότητα χωρίς πίστη και χωρίς ιστορία. Διότι μπερδεύουν την παγκοσμιοποίηση με την παγκοσμιότητα. Μόνο η δεύτερη αφορά την Ανθρωπότητα ενώ η πρώτη τις κοινωνίες. Το δεύτερο ερώτημα είναι τι μέγεθος πρέπει να έχει μια κοινωνία για να μοιάζει με το μοντέλο της Ανθρωπότητας. Κι εδώ υπάρχει πρόβλημα διότι σκέφτονται μόνο την έννοια του μεγάλου χωριού. Όμως ακόμα και το διαδίκτυο δεν λειτουργεί με αυτόν τον τρόπο και δεν έχει μια δομή του τύπου Erdős-Rényi. Στην θεωρία σχέσεων έχουμε την έννοια της ανακατασκευής υπό συνθηκών και αυτή εφαρμόζεται και στη θεωρία γραφημάτων. Όμως ποιος αναλυτής τη χρησιμοποιεί για να δει τη διαφορά που υπάρχει μεταξύ Ανθρωπότητας και κοινωνίας, παγκοσμιότητας και παγκοσμιοποίησης. Και αυτό ήταν το τρίτο ερώτημα. Το γενικότερο πρόβλημα προέρχεται από τις μονοδιάστατες αναλύσεις ολιστικών θεμάτων. Τα σενάρια μπορούν να επηρεάσουν τις κοινωνίες γιατί λόγω έλλειψης πάχους χρόνου δεν διαχειρίζονται την ιστορία. Ενώ η Ανθρωπότητα ζει με αυτή διότι πιστεύει και αυτό παράγει μια σκέψη που έχει την ιδιότητα της παγκοσμιότητας.