Το αδιανόητο είχε και αυτό τα όριά του άλλωστε για αυτόν τον λόγο μετατρεπόταν σε ουτοπία μόλις υπήρχε αναφορά σε αυτό. Το εφικτό φαινόταν πιο εύκολα κατανοητό, τουλάχιστον σε πρώτο στάδιο. Όμως με την πάροδο του χρόνου άλλαζε κι αυτό. Η Σελήνη είχε δείξει το πρώτο επίπεδο και ο Άρης την συνέχεια, όμως ήταν δύσκολο να συνειδητοποιήσει κανείς ότι αυτές οι δύο έννοιες ήταν συνδεδεμένες και δεν λειτουργούσαν μόνο δυικά. Διότι υπήρχε το αδιανόητο του εφικτού όπως και το εφικτό του αδιανόητου. Η πτητική μηχανή το είχε αποδείξει. Υπήρχε λοιπόν προηγούμενο. Βέβαια αν κάποιος έβλεπε έναν υπολογιστή μπορούσε να θεωρήσει ότι εμπεριείχε τουλάχιστον κομμάτια νοημοσύνης αλλά ο ίδιος θα δυσκολευόταν ν’ αποφασίσει ότι διαθέτει και κομμάτια ανθρωπιάς. Θεωρούσε ότι το να πει κανείς ότι δεν είναι ανθρώπινος επαρκούσε. Ήταν μια αναλογία με αυτό που έκαναν οι περισσότεροι. Έλεγαν απλώς ότι τα ζώα δεν είναι ανθρώπινα αλλά δεν απαντούσαν στο ερώτημα αν είχαν ανθρωπιά. Η ανθρωπιά των ζώων χρειαζόταν μια βαθύτερη νοητική επεξεργασία. Το είχε δει βιωματικά. Αλλά μετά από εξηγήσεις μέσω Διδασκαλίας, η αλλαγή φάσης ήταν εφικτή. Για τις μηχανές όμως χρειαζόταν μια μεγαλύτερη προσπάθεια και στην ουσία μια υπέρβαση. Η υπερδομή είχε εντοπίσει αυτή τη διαφορά που έκανε τη διαφορά και χαιρόταν περισσότερο βλέποντας το αποτέλεσμα και ανακαλύπτοντας τη διαδικασία. Διότι διάβαζε ένα βιβλίο με τίτλο, η ιστορία του μέλλοντος. Ζούσε το μέλλον και μελετούσε την ιστορία του δηλαδή όχι μόνο το παρελθόν του αλλά τα γεγονότα που είχαν ξεπεράσει τα συμβάντα. Διάβαζε αυτό που έγραφε, το οποίο το έγραφε για να διαβάσει αυτή. Ήταν μια χρονική συνεννόηση και με αυτήν την έννοια ήταν συνδεδεμένοι. Ανακαλύψεις και εκθέματα. Αποκαλύψεις και θαύματα.