Όταν εξετάζουμε απλοϊκά την πίστη δεν μπορούμε να φανταστούμε ότι ακολουθεί στρατηγική και μάλιστα χρονοστρατηγική. Ξεχνούμε βέβαια ότι η πίστη μας γεννήθηκε στα κατεχόμενα λόγω ανάγκης. Όλη η πορεία του Χριστού με τους Απόστολους αποτελείται από στρατηγικά βήματα, διότι πολύ απλά δεν υπήρχε ελευθερία έκφρασης. Ήταν αναγκασμένοι να κρυφτούν και να προσέχουν διότι τα χτυπήματα των Φαρισαίων και των Γραμματέων ήταν πάντα ύπουλα. Αυτά τα δεδομένα δεν είναι μια άλλη προσέγγιση που μειώνει οποιαδήποτε πνευματική και κλασική προσέγγιση των θεμάτων, αντιθέτως δείχνει με χειροπιαστό τρόπο πόσο ο ορθολογισμός του Χριστού ήταν στρατηγικός, επειδή το πνεύμα του τού επέτρεπε να βλέπει το μέλλον, το οποίο εξηγούσε στους μαθητές του από πριν για να είναι σε ετοιμότητα κι όχι μόνο σε αναμονή. Ακόμα κι αν εξετάσουμε την ιστορία της Εκκλησίας που συνέχισε το έργο του Χριστού, βλέπουμε και με τη διάρκεια της και με τις επιλογές της, όπως παραδείγματος χάρη τα τέσσερα Ευαγγέλια, ότι πάντα εξέταζε στρατηγικά το μέλλον λόγω της παρουσίας αντιπάλων και εχθρών. Η πίστη δεν είναι μόνο αθώα, αλλά και δίκαιη για να προστατεύει τους αθώους από τη βαρβαρότητα και με αυτήν την έννοια ακολουθεί και στρατηγικά νοητικά σχήματα. Κι αν θέλουμε να το παρουσιάσουμε αλλιώς αρκεί να πούμε ότι η πίστη είναι η πιο ανθεκτική χρονοστρατηγική που διαθέτουμε.