Η ιστορία της Ευρώπης με την Αφρική υπάρχει εδώ και αιώνες. Η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Αφρικανική Ένωση είναι πρόσφατες υπερεθνικές οντότητες που τώρα μαθαίνουν πώς να ξεπεράσουν τις δυσκολίες των δύο τελευταίων αιώνων. Έχουν όμως και οι δύο μνημοσύνη και μπορούν να την αξιοποιήσουν θετικά και δυναμικά. Βλέπουν και οι δύο τον επιθετικό ρόλο της Κίνας σε οικονομικό και εμπορικό επίπεδο. Αναγνωρίζουν ότι υπάρχει μια συνειδητή προσπάθεια εκμετάλλευσης του κενού που έχει δημιουργηθεί μετά το τέλος των αποικιών. Διότι και στην Ευρώπη και στην Αφρική, σπάνιοι είναι οι άνθρωποι που αντιλαμβάνονται ότι η Κίνα λειτουργεί ως αυτοκρατορία και τίποτα λιγότερο, αλλά επίσης μ’ ένα ισοπεδωτικό ύφος για όλους τους άλλους, αφού θεωρεί ότι είναι η μεγαλύτερη κομμουνιστική δύναμη του κόσμου. Έτσι σε αντιπαράθεση με τις ΗΠΑ, έρχεται να ζητήσει τα ρέστα από την Αφρική. Όμως η τελευταία με την Ευρώπη έχει ως κοινό στοιχείο τη Μεσόγειο θάλασσα. Δεν είναι άγνωστες μεταξύ αφού έχουν ζήσει τόσα πολλά μαζί. Ενώ η Κίνα προσπαθεί επειδή είναι άγνωστη να φανεί ως ένα καινούργιο δελεαστικό φρούτο για την Αφρική, ενώ έχει απλώς βάλει στόχο να την εκμεταλλευτεί στο έπακρον όπως έκανε παλιά η Ευρώπη. Για αυτό πρέπει να υπάρξει μια υψηλή στρατηγική για τις δύο Ενώσεις για ν’ αντέξουν μέσα στον Χρόνο.