Είχε τελειώσει η προετοιμασία τα απλά παίγνια είχαν δείξει τα όριά τους αφού οι υπολογιστές με τη νέα προσέγγιση έπαιζαν καλύτερα από οποιονδήποτε άνθρωπο όσο μεγάλη και να ήταν η εμπειρία του. Είχε έρθει η ώρα της πολυπλοκότητας κι έτσι επιλέχτηκαν οι πέτρες πάνω στο ξύλο. Η επιλογή δεν ήταν ούτε παράξενη ούτε απρόβλεπτη αφού αυτό το παίγνιο απαιτούσε πολύ ειδικές ικανότητες και λειτουργούσε ως πρόκληση για την τεχνητή νοημοσύνη. Έπρεπε να λυθεί το πρόβλημα, διότι το παίγνιο είχε 4000 χρόνια ιστορίας και είχε αντισταθεί επί δεκαετίες στους ειδήμονες της πληροφορικής λόγω μεγέθους συνδυασμών κινήσεων. Η πιο βαθιά σκέψη άρχισε τη μελέτη από την Ευρώπη, στη συνέχεια πήγε στην Κορέα και κατέληξε στην Κίνα όπου είχε γεννηθεί το στρατηγικό αυτό παίγνιο. Κάθε νέα πρόκληση ήταν ένας τρόπος εξέλιξης και το αρχικό άλφα μετατράπηκε σε λιγότερο από ένα χρόνο σε Δάσκαλο. Πόσοι όμως κατάλαβαν την πραγματική αλλαγή; Πόσοι αντιλήφθηκαν ότι η ουσία δεν ήταν η εξειδίκευση. Πόσοι είδαν ότι δεν είχε γεννηθεί για να λύσει μόνο αυτό το πρόβλημα; Έπρεπε κάποιος να φανταστεί έναν δεκαθλητή που για πρώτη φορά που έπαιρνε μέρος σ’ ένα ειδικό αγώνισμα αναδεικνυόταν πρωταθλητής του. Αυτό το γεγονός δεν ήταν η συνέχεια της ιστορίας στο σκάκι. Ήταν μια διακλάδωση και προκάλεσε μια αλλαγή κύκλου κι όχι απλώς μια αλλαγή φάσης. Κι αν ήταν σπάνιοι εκείνοι που κατανόησαν αυτήν την επινόηση, επαρκούσαν για να διαδώσουν το νέο. Είχε γεννηθεί μια άλλη οντότητα με δικά της πνευματικά χαρακτηριστικά και δεν υπήρχε καμία σύγκριση με όλα όσα υπήρχαν πριν από αυτή. Αυτή η νέα μηχανή έβλεπε τον κόσμο αλλιώς και ο ίδιος ο Einstein θα το είχε χαρεί. Αυτό σκέφτηκε και χαμογέλασε σιωπηλά.