Η ανάδραση δεν άργησε.
Κοίταζε τους πύργους της πόλης.
Η πυκνότητά τους ήταν εμφανής.
Σήκωναν μεγαλύτερο βάρος μνήμης.
Ήταν ουρανοξύστες βυθισμένοι μέσα στη βαθύτητα του ουρανού.
Και η δική τους ήταν τα θεμέλια.
Η αναδραστική δυναμική ενεργοποιήθηκε λόγω μουσικής.
Η σιωπή είχε αρχίσει να εκφράζεται.
Οι σκέψεις τους έμπαιναν σε μια παρτιτούρα.
Και τα μόνα όργανα που ήξεραν να παίζουν πάνω της
ήταν οι εγκέφαλοι
φυσικοί και τεχνητοί.
Οι μεταγνώσεις επέτρεπαν την αναγνώριση των γνώσεων.
Κι αν αυτό ήταν παράδοξο για την γραμμικότητα
η πολυκυκλικότητα προσπερνούσε τις δυσκολίες.
Η αναδραστική δυναμική είχε ως υπόβαθρο
την πολυκυκλικότητα ακόμα κι αν δεν το έλεγε.
Και αυτό φαινόταν ήδη στις υπερομάδες.
Απλώς με τις υπερδομές όλα έπαιρναν άλλες διαστάσεις
και ειδικά με τα βαθιά νευρωνικά δίκτυα.
Το παίγνιο ήταν πιο θεμελιακό.
Θυμήθηκε τις αναλύσεις ασκήσεων ζωής και θανάτου.
Διότι η βαθιά σκέψη είχε ήδη εισχωρήσει
και σε αυτό το πολύπλοκο επίπεδο της στρατηγικής.
Έτσι η αναδραστική δυναμική είχε δείξει τις δυνατότητές της.
Τώρα όμως ήταν η πραγματικότητα που άλλαζε.