Δύο νέες γυναίκες στον κήπο λουλουδιών ενός πάρκου…

Φωτεινή: Η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο.
Όλγα: Εδώ φαίνεται παντού.
Φωτεινή: Κι είναι μόνο η αρχή.
Όλγα: Ακόμα να τελειώσει ο χειμώνας…
Φωτεινή: Και ήδη το κίτρινο παλεύει για να βγει από τη γη.
Όλγα: Δεν τα έβλεπα έτσι τα λουλούδια.
Φωτεινή: Εννοείς ως αντιπροσώπους του κίτρινου…
Όλγα: Νόμιζα ότι πάλευε το καθένα μοναχό του για να ζήσει…
Φωτεινή: Ενώ είναι όλα μαζί.
Όλγα: Τώρα το βλέπω καλύτερα.
Φωτεινή: Είναι όλα τόσο κοντά το ένα από το άλλο.
Όλγα: Αλλά πάντα στην ίδια απόσταση.
Φωτεινή: Σαν να κρατούν αποστάσεις.
Όλγα: Η γεωμετρία του κίτρινου…
Φωτεινή: Γιατί οι άνθρωποι δεν τα βλέπουν έτσι…
Όλγα: Βλέπουν ό,τι καταλαβαίνουν.
Φωτεινή: Έτσι όμως είναι άδικο…
Όλγα: Αυτό δεν ζούμε κι εμείς…
Φωτεινή: Επειδή είμαστε φτωχές;
Όλγα: Επειδή είμαστε σαν κομμένα λουλούδια.
Φωτεινή: Έτσι γεννιόμαστε…
Όλγα: Ο ομφάλιος λώρος…
Φωτεινή: Και ζούμε όσο μαραίνονται αυτά.