Είναι δύσκολο να φανταστείς το κόκκινο του γαλάζιου, αν όμως έρθει κοντά σου μια γυναίκα που έχει ανάγκη από βοήθεια δεν πρέπει να περιμένει να το αναγνωρίσεις κι είναι καλό να το δεις χωρίς να πει τα πάντα. Πρέπει ν’ ακούσεις τον πόνο της σιωπής, διότι τα λόγια δεν επαρκούν για να περιγράψουν ένα βιασμό. Δεν υπάρχει λόγος να βιαστεί μια δεύτερη φορά με τις ερωτήσεις, δώσε μόνο απαντήσεις στα ερωτήματα κι αν δεν υπάρχουν, με υπομονή. Διότι το μη αναστρέψιμο θα ενσωματωθεί σε μια πορεία που λειτουργεί με την υπέρβαση και η διδασκαλία μόνο με ανθρωπιά θα καταφέρει να επουλώσει μια πληγή που δεν θα σβήσει. Διότι η μνήμη δεν ξεχνά, αλλά η ζωή προχωρά. Έτσι αυτό το κόκκινο υπάρχει και θα υπάρχει, αλλά όλη η ζωή δεν πρέπει να καθορίζεται μόνο από αυτό. Η γυναίκα δεν είναι μόνο μια βιασμένη. Η αθώα δεν είναι μόνο ένα θύμα. Έχει μια ιστορία κι ένα μέλλον και δεν μπορεί ένα μαύρο παρόν να σπάσει τα πάντα. Φαντάσου, λοιπόν, τη ζωή σαν ένα ψηφιδωτό και δεν μπορεί μια ψηφίδα ν’ αλλάξει όλο το ψηφιδωτό κι αυτό δεν σταματά την εξέλιξη του, γι’ αυτό κι εσύ πρέπει να βοηθήσεις για να μην φαίνεται μόνο και μόνο μια ψηφίδα που αποτελεί την πληγή. Διότι η ουσία αλλάζει νοητικά, πνευματικά και ψυχικά. Το θύμα έχει δικαίωμα να παραμείνει άνθρωπος. Βέβαια, χρειάζεται να είσαι πολύ ανθρώπινος για να νιώσει ότι αγγίζεις την ανθρωπιά κι όχι μόνο την πληγή όταν μιλάς. Κάποιος που επιζεί έχει το δικαίωμα της ζωής και κανείς δεν έχει δικαίωμα να την μετατρέψει σε άθλια λόγω του βιασμού. Η Ανθρωπότητα προστατεύει και αυτούς τους ανθρώπους, γιατί το γαλάζιο της είναι απέραντο. Αυτό να θυμάσαι και θα βοηθήσεις κι εσύ το έργο της.