Τα άτομα της κοινωνίας φαίνονταν ευτυχισμένα περίμεναν όλοι την αλλαγή δίχως βέβαια να ξέρουν περί τίνος πρόκειται πρακτικά. Δεν έβλεπαν τα κοινά στοιχεία με τις άλλες βαρβαρότητες. Η αλήθεια ήταν ότι ακόμα πίστευαν σε πρόσωπα που η έξυπνη ιστορία είχε καταρρίψει και γι’ αυτόν τον λόγο υπήρχαν ακόμα αγάλματα που είχαν προδώσει την πατρίδα του. Βέβαια η αντεπίθεση είχε αρχίσει και τώρα ο χρόνος τους ήταν μετρημένος. Εξέταζε αυτήν την κοινωνία στην οποία δεν ανήκε και του έδινε την δυνατότητα να δει από κοντά και ζωντανά, μοντέλο της ναζιστικής, της σοβιετικής και της ισλαμικής κοινωνίας. Όλες είχαν ως κοινό θεμελιακό στοιχείο ότι δεν πίστευαν στην ιστορία και κατά συνέπεια πάλευαν ενάντια στον Χρόνο γιατί ήθελαν το παρόν να είναι αθάνατο και μάλιστα να παραμένει το ίδιο δίχως καμία άλλη αλλαγή από τη στιγμή που θα εμφανιζόταν η αλλαγή που είχαν υποσχεθεί στους ψηφοφόρους. Βέβαια οι τελευταίοι δεν ήξεραν ότι το σύστημα θα την εφάρμοζε με κάθε τρόπο ακόμα κι αν έπρεπε να καταπατήσει ανθρώπινα δικαιώματα και να εξολοθρεύεσει ανθρώπους που είχε απαγορεύσει. Όλα ήταν υπό έλεγχο, έλεγε το σύστημα ακόμα κι αν κανένας δεν το έβλεπε ή μάλλον αντιλαμβανόταν μόνο και μόνο τον έλεγχο των κεφαλαίων ενός άγνωστου βιβλίου που δεν είχε ως τίτλο το κομμάτι ενός βιβλίου. Οι εφημερίδες είχαν καταστρέψει πολλά βιβλία διότι η εφήμερη κοινωνία φοβόταν τα βιβλία των φιλικών. Οι ριζοσπάστες δεν ήταν επαναστάτες. Φοβόταν την επανάσταση διότι εμπεριείχε την ανάσταση. Δεν ήθελαν καμία επιστροφή από τίποτα. Ήταν ένας απόλυτος μηδενισμός που δεν ήξερε από αριθμητική. Οι φαρισαίοι του κενού φοβούνταν και την ύπαρξη της δυνατότητας της πραγματικότητας ενός ανθρώπου ικανού να θυσιαστεί για την Ανθρωπότητα που μισούσαν. Δεν ήθελαν τίποτα εκτός από την κοινωνία τους. Όλα θα έπρεπε ν’ ακολουθήσουν την ιδεολογία του κενού, διότι κατά ένα παράδοξο τρόπο για αυτούς το μόνο ον που υπήρχε ήταν το κενό. Ήταν ο μόνος τρόπος που είχαν βρει για να σκοτώσουν τον Χρόνο που προστατεύει την Ανθρωπότητα.