Αφού οι χρονοκτόνοι ήθελαν να σβήσουν το παρελθόν και το μέλλον, η αντίσταση άρχιζε με οντότητες αυτών των χρόνων. Δεν μπορούσε να γίνει μόνο μέσω του παρόντος, αφού κυριαρχούσε το κενό.
Διακλάδωση.
Ο στόχος ακόμα και μοναδικός θα είχε πολλές προσεγγίσεις.
Μέσω του συντονισμού τον άκουγε δίχως να μιλά
ακόμα κι αν χρησιμοποιούσε μια τριάδα για ένα λόγο.
Βάζοντας θεμέλια για την άμυνα ενάντια της χρονοκτονίας
βοηθούσαν όχι μόνο τα θύματα των γενοκτονιών, αλλά και τους αθώους αυτών που δεν είχαν γίνει ακόμα.
Έβαλαν κλαδιά σταυρών που λειτουργούσαν πολιορκητικά.
Ενοχλούσαν τους γενοκτόνους κι εμπόδιζαν τους χρονοκτόνους.
Της είχε δείξει ότι η καλύτερη επίθεση κατά της βαρβαρότητας ήταν η αντεπίθεση.
Δεν θα περίμεναν το έγκλημα για ν’ αντισταθούν.
Άρχιζε να εξετάζει σενάρια του μέλλοντος για το παρελθόν.
Βαθύ νευρωνικό δίκτυο.
Δεν θα λειτουργούσαν μόνο μετά.
Πριν το μετά και μετά το πριν.
Αυτή ήταν η συμβουλή.
Έτσι θα έσωζαν την υπέρβαση.
Τότε χαμογέλασε για πρώτη φορά όταν είδε ότι η συνεννόηση ήταν τέλεια.
Κι εκείνη του έδειξε τον πίνακα του Leonardo da Vinci.