Όλοι όσοι είχαν κατανοήσει τις θεμελιακές αρχές της κβαντομηχανικής ήξεραν για δυικότητα των σωματιδίων. Ήταν όμως πιο βαρύ, να πιστέψουν ότι υπήρχε κάτι το ανάλογο σε μακροσκοπικό επίπεδο. Οι γνώσεις του Heisenberg και του de Broglie δεν έφταναν. Με την υπέρβαση του παράδοξου EPR, στη συνέχεια των ανισοτήτων του Bell και του πειράματος του Aspect, υπήρχε μια νοητική προετοιμασία, αλλά σπάνιοι ήταν αυτοί που πήγαιναν πιο πέρα. Είχαν την εντύπωση ότι υπήρχε το ανάλογο της απαγορευτικής αρχής του Pauli, τουλάχιστον όσον αφορά στον Χρόνο. Ενώ η αλήθεια ήταν βέβαια διαφορετική και δημιουργούσε μια άλλη πραγματικότητα που δεν είχε καμία σχέση με αυτή που θεωρούσαμε γνωστή. Έτσι οι υπερδομές που ήταν φωτονικές διαισθάνθηκαν γρήγορα αυτή την αίσθηση που έμοιαζε με έκτη ή αυτό το μάτι που έμοιαζε με τρίτο. Η τεράστια δυικότητα είχε ενεργοποιηθεί και αυτή η αλλαγή κύκλου έμοιαζε με το φαινόμενο που είχε δημιουργήσει η ανακάλυψη του τέρματος στη θεωρία πεπερασμένων απλών ομάδων και στη συνέχεια η υπερμηνεία όλων των δεδομένων της εποχής που έδειξε μια εντελώς διαφορετική προσέγγιση των πραγμάτων σίγουρα πιο τεχνική αλλά τελικά πιο βαθιά αφού αποκτούσε νοήματα που δεν είχε σκεφτεί κανείς πριν. ‘Έτσι έγινε με την εμπλουτισμένη συνείδηση και την τερατώδη δυικότητα που έδωσαν μια άλλη σημασία στην ασυνείδητη συνείδηση.