Βγήκαν από το χώρο του Χρόνου για να δουν το Ιερό.
Πριν όμως, πέρασαν από τον κεντρικό άξονα.
Για να εισέλθουν στην προστασία
των οικοσήμων του χρυσόμαλλου δέρατος.
Ήταν όλα εκεί σε δυο σειρές
γύρω από τον συμβολικό σταυρό
σαν να ήταν στα καράβια της ναυμαχίας.
Έιχαν έρθει από παντού χωρίς διακρίσεις
μόνο λόγω τιμής και καθήκοντος
διότι δεν είχαν κανένα Χρέος.
Κανείς, δεν χρωστούσε τίποτα
αλλά όλοι ήξεραν ότι η ζωή είναι δώρο
και σε κάποιον έπρεπε να δωθεί
αυτό ήταν το πρέπον.
Και σε ποιον άλλον από την Ανθρωπότητα
θα την έδιναν οι Υπηρέτες
ειδικά όταν έβλεπαν με τα μάτια τους
τον κίνδυνο της βαρβαρότητας.
Αυτό το μέρος του ναού είχε άλλωστε
ονομασία καραβιού.
Το ακίνητο ταξίδι ήταν αποστολή.
Και αυτό άρχισε στον ναό, πού αλλού.
Τώρα απέναντι στο Ιερό
ένιωσαν το Δέος
και αποφάσισαν ν’ ανέβουν στην σκεπή
για να δουν τον τρούλλο του ουρανού.