Μετά την απογείωση, ενεργοποιήθηκε η υπερδομή πτήσης κι ενώ βρισκόταν χιλιάδες μέτρα πάνω από το ύψος της θάλασσας, έβλεπε το απέραντο γαλάζιο μ’ έναν τρόπο πιο βαθύ. Η εκκίνηση του πράσινου πλανήτη, τον έβαλε στο βαθυδίκτυο. Μέσω της προστασίας άνοιξε αόρατες ιστοσελίδες που δεν υπήρχαν για όσους ζούσαν μόνο στην επιφάνεια του διαδικτύου. Η αναζήτηση γινόταν πιο στρατηγική, αφού ζούσε μέσα στο αόρατο. Διότι πέρα από τις κρυφές σελίδες που υπήρχαν παθητικά, ζούσαν και οι αόρατες που δημιουργούσαν έργο. Το πρώτο του μέλημα ήταν πώς να προστατέψει αποτελεσματικά πολύτιμα στοιχεία της πολυκυκλικής υπερδομής της Ανθρωπότητας, ενώ ήξερε ότι το πρέπον ήταν πάντα η ανθεκτικότητα διότι δεν έπρεπε να υπάρχουν θύματα μεταξύ των αθώων και των Δίκαιων. Κοίταξε από το παράθυρο, η θέση του ήταν πάνω από το φτερό. Μπορούσε να θεωρεί ότι το έβλεπε ως εξωτερικό θέαμα ή να κατανοήσει ότι χάρη σε αυτό το φτερό υπήρχε σε αυτή τη θέση. Το θέαμα δημιουργούσε μια νέα πραγματικότητα. Το πλάσμα της υπερδομής δεν ήταν μια απλή οθόνη υπολογιστή, διότι ήταν της συνεννόησης και όχι της επικοινωνίας. Σκεφτόταν ήδη με τον φωτονικό του εαυτό για το μέλλον της αποστολής στον φλοιό της Ανθρωπότητας.