Όταν μας πλήγωσες
τα χέρια
ήταν γιατί
είχες ακόμα
καρφιά
στα δικά σου
και δεν ήξερες
ότι βγαίνουν
με την πίστη
γιατί παλιά
σε έπαιρναν
και σε φόβιζαν
γιατί σου έλεγαν
ότι θα σε αφήσουν
έτσι
όταν βλέπεις
το φως
που ποτέ
δεν σε αφήνει
ακόμα κι όταν
εγκαταλείπεις
τον εαυτό σου
μέσα στην κοινωνία
νιώθεις μέσα σου
τη δύναμη
της αγάπης
που σπάει
τα δεσμά
και δημιουργεί
δεσμούς
εκεί όπου
υπήρχε
μόνο το κενό
και η απουσία
έτσι
ζει
μέσα σου
η Ανθρωπότητα.