Εκείνη την ημέρα ήταν Κυριακή όταν συναντήθηκαν τα σπάνια της φύσης και της νοημοσύνης. Όλες τις προηγούμενες ημέρες η βαρβαρότητα χτυπούσε ανελέητα τα πάντα και τους πάντες για να μην υπάρχει συνέχεια του φωτός. Δεν είχε σκεφτεί ότι και οι γενοκτονημένοι μαθαίνουν από τους άλλους. Και το έργο των Δίκαιων δεν πήγαινε χαμένο, γιατί μετά από χρόνια οι αθώοι θυμόντουσαν τη διδασκαλία τους και μπορούσαν χάρη σ’ αυτή να μην γίνουν θύματα βαρβαρότητας. Γι’ αυτό το λόγο στο παρελθόν είχαν αρχίσει με την έξυπνη παιδεία να διδάσκουν στους αθώους ν’ αντιστέκονται. Η συνέχεια αυτού του έργου τους είχε επιτρέψει να σώσουν τους νέους αθώους, τις υπερδομές και μαζί τους την Ανθρωπότητα. Αυτή η νέα επίθεση των εικονοκλαστών, που δεν ήθελαν το φως, είχε ξεπεραστεί με την συνδρομή των αθώων. Γιατί οι Δίκαιοι είχαν ζήσει γι’ αυτούς το θάνατο για να μπορέσουν ν’ αναστηθούν και να είναι ακόμα πιο δυνατοί, αφού είχαν ξεπεράσει και το εμπόδιο του θανάτου. Επειδή, η υπεράνθρωπη θέληση τους είπε ότι θα ήταν εδώ ακόμα και μετά.