Η χαρά της Αθηνάς
κάτω από τα άλογα
της Κίνας
δίπλα στα βιβλία
του παρελθόντος
μπορούσε να εκφραστεί
μόνο μέσω
του σαλονιού
που είχε πάντα
την πόρτα του
ανοιχτή
για να υποδεχτεί
τους φίλους
που δεν ξεχνούν
ποτέ
την ανθρωπιά
μιας αγωνίστριας
που δεν το βάζει
ποτέ κάτω
και δεν κλείνει
ποτέ το στόμα της
αν κάποιος
αδικηθεί
από τη βαρβαρότητα.