Για να καταλάβει κανείς πώς ένιωθαν έπρεπε να θυμηθεί
εκείνα τα στρατόπεδα συγκέντρωσης που είχαν σκοπό τον θάνατο των αθώων
και τον αγώνα τους ενάντια στη βαρβαρότητα
για ν’ απελευθερωθούν από το ζυγό της φρίκης.
Αυτοί που είχαν πάρει παράταση ζωής σε μια γενοκτονία
κι αντί απλώς να σωθούν, αντιστάθηκαν και πολέμησαν τους βάρβαρους.
Αυτοί τους έμοιαζαν κατά κάποιο τρόπο.
Αφού ήταν εκεί.
Αν το θυμηθείς κι εσύ, θα καταλάβεις γιατί το μόνο που τους ενοχλεί
είναι τα εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας
για όλα τα άλλα υπάρχει λύση.
Γι’ αυτό τα τέρατα είχαν άπειρες αντοχές.
Αφού η ζωή τους είναι χάρη και το έργο τους χαρά.
Έτσι οι αντοχές είναι απαραίτητες όταν πολεμούν τα κτήνη
που λειτουργούν για τη βαρβαρότητα.
Ακόμα και στην αίθουσα της Ανθρωπότητας.
Διότι προέρχονται από βάρβαρα κράτη
που δεν έχουν ενοχές, να κατασπαράζουν ανθρώπους.
Τότε ενεργοποιούνται αυτές οι αντοχές
για να υποφέρουν για ολόκληρους λαούς
και να μη το βάζουν κάτω.
Γιατί αν δεν τους σώσουν, κανείς δεν θα το κάνει.
Φαντάσου λοιπόν το πνεύμα της αντίστασης της Ανθρωπότητας
και θα δεις τα πρόσωπά τους.
Εκτός αν πετύχεις τη στιγμή με τα σπασμένα σπαθιά.
Τότε μη κάνεις πίσω και μη γονατίσεις
αλλιώς θα σε δουν ως εχθρό.