Αν εξετάσουμε τη γεωστρατηγική ως αντικείμενο επιστημονικό που ασχολείται με τη γεωγραφία και τη στρατηγική, μέσω της τοποστρατηγικής που ασχολείται με την τοπολογία και τη στρατηγική, τότε μπορούμε να την ερμηνεύσουμε ως τομέα που μελετά τις αποστάσεις και τις επαφές ειδικά για την ξηρά, δηλαδή τη γη. Με τον ανάλογο τρόπο μπορούμε να εισάγουμε τη θαλασσοστρατηγική που ασχολείται με τη θάλασσα και τη στρατηγική μέσω της απόστασης. Έτσι η θαλασσοστρατηγική μπορεί να παρουσιαστεί ως το alter ego της γεωστρατηγικής. Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να θεωρήσουμε ότι η τοποστρατηγική είναι η γενίκευση της γεωστρατηγικής και της θαλασσοστρατηγικής, όπου η απόσταση έχει αντικατασταθεί από την έννοια της σχέσης. Από την τοποστρατηγική μέσω των γραφημάτων όπου εφαρμόζουμε ετικέτες βαρύτητας στις ακμές γειτνίασης, μπορούμε να περάσουμε στις ειδικές περιπτώσεις της γεωστρατηγικής και της θαλασσοστρατηγικής. Σε αυτό το πλαίσιο, μπορούμε να εισάγουμε την έννοια της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, όπου δεν εξετάζουμε μόνο και μόνο το οικονομικό στοιχείο, γιατί η οικονομία βασίζεται σε αρχές κι όχι αξίες. Γιατί ξέρουμε από την ιστορία ότι η στρατηγική έχει κάνει πολλές κινήσεις που όχι μόνο δεν αφορούν οικονομικούς λόγους αλλά μάλιστα μερικές είναι και ενάντια στις αρχές της οικονομίας. Γι’ αυτό το λόγο η θαλασσοστρατηγική δεν εστιάζεται στον εμπορικό στόλο, αλλά στην έννοια του στόλου.