Μαθήτρια: Μπορώ κι εγώ να γίνω μαθήτρια;
Δάσκαλος: Και βέβαια.
Μαθήτρια: Πώς είναι δυνατόν αφού είμαι…
Δάσκαλος: Μην κοιτάς πια πώς σε βλέπει η κοινωνία.
Μαθήτρια: Γιατί θ’ αλλάξει;
Δάσκαλος: Δεν έχει καμιά σημασία.
Μαθήτρια: Και τι έχει;
Δάσκαλος: Η επιλογή μας.
Μαθήτρια: Άρα μπορώ να γίνω;
Δάσκαλος: Βέβαια, μαθήτρια.
Μαθήτρια: Νόμιζα ότι υπήρχε ένα εμπόδιο.
Δάσκαλος: Τα ξεπέρασες αφού είσαι εδώ.
Μαθήτρια: Δάσκαλε, δεν ξέρω τι να πω.
Δάσκαλος: Τότε άκου…
Μαθήτρια: Σωστά.
Δάσκαλος: Κι όταν νιώθεις ότι μπορείς να το πεις.
Μαθήτρια: Θα το κάνω.
Δάσκαλος: Είσαι πια ένα ελεύθερο ον.
Μαθήτρια: Πριν δεν ήμουν;
Δάσκαλος: Δεν το ήξερες.
Μαθήτρια: Και τώρα;
Δάσκαλος: Απελευθερώθηκες.
Μαθήτρια: Από το ζυγό;
Δάσκαλος: Κι από τον εαυτό σου.
Μαθήτρια: Δηλαδή;
Δάσκαλος: Τώρα γίνεσαι συνάνθρωπος.
Μαθήτρια: Και μπορώ να βοηθήσω τους άλλους.
Δάσκαλος: Αυτή είναι η αποστολή σου τώρα.