Χωρίς γεωστρατηγικό όραμα, εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πολλοί άνθρωποι έχουν τη γενική εντύπωση ότι οι διαδοχικές εντάξεις αντιπροσωπεύουν μια απερίσκεπτη ή το λιγότερο μια ανεξέλεγκτη διαδικασία. Με την ευκαιρία αυτού του έτους, το οποίο επίσης αντιστοιχεί στην είσοδο της Κροατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν είναι άχρηστο να δείξουμε ότι είναι από τις χώρες της πρώην Γιουγκοσλαβίας αυτή που έχει την πιο μεγάλη Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη. Στην πραγματικότητα, με την προσεκτική εξέταση της δομής της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τον τρόπο της εξέλιξης, βλέπουμε ότι υπακούει στους τοποστρατηγικούς νόμους. Με την έννοια αυτή, έχει μια τάση να συγκλίνει προς ένα συμπαγές αντικείμενο που αντιστοιχεί σε ολόκληρη την ευρωπαϊκή χερσόνησο. Επιπλέον, καθώς η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει τη μεγαλύτερη ΑΟΖ στον κόσμο, παίζει τo χαρτί των μικρών ακριτικών νησιών που δίνουν τα πιο μεγάλα ποσοστά επιφάνειας ανάμεσα στο θαλάσσιο και το νησιωτικό μέρος. Εκμεταλλεύεται σε αυτό το επίπεδο την ΑΟΖ της Γαλλίας που διαθέτει τη δεύτερη πιο μεγάλη εθνική ΑΟΖ χάρη στα υπερπόντια εδάφη και διαμερίσματα, καθώς μόνο γαλλική Guyane αντιστοιχεί σε ένα ηπειρωτικό μέρος. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, ο ευρωπαϊκός χώρος αντίθετα με όσα υποστηρίζουν οι μη – ειδικοί, είναι σχετικά μειωμένος. Ως σύνολο, λόγω της πυκνότητας και την ικανότητά του να φτάσει στη Μεσόγειο, τον Ατλαντικό Ωκεανό, τη Βόρεια Θάλασσα και το Αρκτικό Ωκεανό. Αυτές ακριβώς οι ικανότητές της της επιτρέπουν να θέσει σε εφαρμογή μια ενεργειακή πολιτική στα πλαίσια του επενδυτικού προγράμματος 2020 και το 2050 των ερευνών στον τομέα των υδρογοναθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο και την Αρκτική μέσω του Συμβουλίου της Αρκτικής που επεμβαίνει μέσω του κράτους μέλους της Δανία και του συνδεδεμένου κράτους της Νορβηγίας. Είναι επίσης για αυτόν τον λόγο που ζήτησε να είναι παρατηρητικό μέλος του Συμβουλίου της Αρκτικής. Έτσι αποφασίζει ότι οι δύο περιοχές κυρίως έξω από το χερσαίο χώρο της, είναι ενεργειακά στρατηγικά αποθέματα. Σε αυτό το επίπεδο, συνειδητοποιούμε πόσο το νοητικό μοντέλο της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι ριζικά διαφορετικό από αυτό του μεσαίου πολίτη που πνίγεται μέσα σε έναν καθημερινό χώρο και δεν μπορεί να αντιληφθεί την υψηλή στρατηγική που συνεχίζει προκειμένου να σταθεροποιήσει το σύνολο στο χώρο του. Θα ήταν επομένως καλό να αξιοποιήσει πιο αποτελεσματικά αυτό το πρότυπο του οποίου το υπόστρωμα είναι ιστορικό και μαθηματικό για να γνωρίζει καλύτερα τις προκλήσεις του ευρωπαϊκού μέλλοντος.