Στην Ειρήνη Παπά

 Η Θέμις και ο Προμηθέας στη σκηνή.

Η Θέμις: Φως μου, σε κατηγόρησαν…

Ο Προμηθέας: Ποιος θεός;

Η Θέμις: Κανένας ακόμα.

Ο Προμηθέας: Τιτάνας;

Η Θέμις: Ο αγκυλομήτης !

Ο Προμηθέας: Η ύπαρξή μου είναι ήδη μια κατηγορία…

Η Θέμις: Και το έργο σου θα είναι η καταδίκη σου.

Ο Προμηθέας: Το έργο μου, μάνα;

Η Θέμις: Μη λες περισσότερα.

Ο Προμηθέας: Η σιωπή έχει περισσότερες δυνατότητες.

Η Θέμις: Όπως το αόρατο!

Ο Προμηθέας: Η σιωπή και το αόρατο.

Η Θέμις: Το έγκλημα και η τιμωρία…

Ο Προμηθέας: Ξέρεις λοιπόν.

Η Θέμις: Ξέρω κι αυτά που μαθαίνεις.

Ο Προμηθέας: Μάνα, δεν γίνεται αλλιώς. Αυτό είναι το πρέπον.

Η Θέμις: Μην ανησυχείς παιδί μου. Δεν είμαι η Δίκη.

Ο Προμηθέας: Η Δίκη δεν ζει ακόμα και ήδη υπάρχουν οι μάρτυρες της κατηγορίας.

Η Θέμις: Ο Δίας προσέχει ήδη τις κινήσεις σου.

Ο Προμηθέας: Το βλέπω. Παύση Αυτή είναι η ιδέα.

Η Θέμις: Βλέπεις τα πάντα.

Ο Προμηθέας: Τα πάντα που έχει σκεφτεί.

Η Θέμις: Το αδιανόητο είναι επικίνδυνο.

Ο Προμηθέας: Όταν ξεπερνά το εμπόδιο της ουτοπίας.

Η Θέμις: Προμηθέα μου, η σκέψη σου…

Ο Προμηθέας: Μάνα, τι φοβάσαι;

Η Θέμις: Τίποτα για μένα… Μίλησα με το Χρόνο.

Ο Προμηθέας: Είναι μαζί μας!

Η Θέμις: Αλλά μόνο αυτός!

Ο Προμηθέας: Οι Τιτάνες είναι ήδη εναντίον μου, μου λείπουν λοιπόν οι θεοί!

Η Θέμις: Γιε μου, μ’ αυτά που προνοείς, σε λίγο δεν θα λείπει κανένας.

Ο Προμηθέας: Μόνο για σένα φοβάμαι. Μην πάρουν εκδίκηση… Πρέπει…

Η Θέμις: Μην ανησυχείς για το τι πρέπει… Κοίτα μόνο το πρέπον.

Ο Προμηθέας: Μόνο αυτό κάνω. Εσύ μου το δίδαξες.

Η Θέμις: Δεν σου το δίδαξα, παιδί μου, έτσι ήρθες σε μένα, μα τώρα πρέπει να μου φύγεις.

Ο Προμηθέας: Δεν θα σ’ αφήσω…

Η Θέμις: Θα είμαι κι εγώ μαζί σου.

Ο Προμηθέας: Μα πώς;

Η Θέμις: Με την μνήμη και τη φαντασία.

Ο Προμηθέας: Μα είναι η ουσία σου!

Η Θέμις: Κι είσαι η πεμπτουσία μου, Προμηθέα.

Ο Προμηθέας: Μάνα, δεν ξέρεις ακόμα τι θα κάνω.

Η Θέμις: Γι’ αυτό κι είμαι μαζί σου. Μόνο η μάνα μπορεί να κάνει αυτό που δεν τολμά μια θεά.

Ο Προμηθέας: Θέλω να ζήσεις.

Η Θέμις: Θα ζήσω μέσα σου.

Ο Προμηθέας: Κι αν με πιάσουν.

Η Θέμις: Μια μέρα θα σ’  αφήσουν. Ενώ εγώ δεν θα σ’ αφήσω ποτέ!

Ο Προμηθέας αγκαλιάζει τη Θέμη.

Ο Προμηθέας: Το τέλος της αρχής έφτασε λοιπόν.

Η Θέμις: Μην αμελήσεις και την αρχή του τέλους.

Ο Προμηθέας: Τι δεν θέλεις να πεις.

Η Θέμις: Βασίσου στο κεφάλι του Δία…

Ο Προμηθέας: Την Αθηνά;

Η Θέμις: Είναι η μοναδική που θα μπορούσε να σε καταλάβει.

Ο Προμηθέας: Και να κατανοήσει την επινόηση.

Η Θέμις: Μόνο πρόσεχε…

Ο Προμηθέας: Την αθανασία της.

Η Θέμις: Την αγάπη της. Δεν ξέρει να γονατίζει, θα παλέψει.

Ο Προμηθέας: Αλλά σου μοιάζει και θα παλέψει για το δίκαιο.

Η Θέμις: Το δίκαιο δίχως δικαιοσύνη. Το πρέπον δίχως το πρέπει.

Ο Προμηθέας: Το θνητό δίχως αθάνατους!