Στην Ειρήνη Παπά

Ο Κρόνος μόνος στη σκηνή.

Ο Κρόνος: Πού κρύβεσαι πάλι;

Η Θέμις: Δεν έχω ανάγκη να κρυφτώ.

Ο Κρόνος: Έλα να μ’ ακούσεις, τυφλή γυναίκα!

Η Θέμις παρουσιάζεται από την άλλη πλευρά της σκηνής. Κατεβαίνει τα σκαλοπάτια.

Η Θέμις: Εσύ δεν με βλέπεις και μ’ ονομάζεις τυφλή, αγκυλομήτη!

Ο Κρόνος: Αγκυλομήτη… Παύση. Το θράσος σου…

Τον διακόπτει.

Η Θέμις: Δεν είμαι τυφλή… Σιωπή. Δεν κοιτάζω, για να βλέπω!

Ο Κρόνος: Δεν αντέχω τη νοημοσύνη σου. Δεν είναι η ώρα.

Η Θέμις: Δεν υπάρχει ώρα δίχως νοημοσύνη.

Ο Κρόνος: Ας είναι κούφια τότε. Παύση. Ο γιος σου μας πρόδωσε!

Η Θέμις: Ο Προμηθέας δεν είναι προδότης. Δεν μπορεί να προδώσει κανέναν.

Ο Κρόνος:  Κι όμως πρόδωσε τους Τιτάνες.

Η Θέμις: Οι Τιτάνες τέντωσαν πολύ το χέρι τους…

Ο Κρόνος: Ο Ουρανός, είναι παρελθόν.

Η Θέμις: Και σου μιλώ για το μέλλον.

Ο Κρόνος: Το πρόβλημα είναι το παρόν.

Η Θέμις: Ο Προμηθέας παλεύει εναντίον της αδικίας και μόνο.

Ο Κρόνος: Είναι άδικος ο αγώνας μας;

Η Θέμις: Δεν είναι πια θέμα επιλογής.

Ο Κρόνος: Δίχως τη βοήθεια του Προμηθέα, θα είχαμε νικήσει τον Δία.

Η Θέμις: Ο Προμηθέας δεν κοιτάζει το συμφέρον του. Βλέπει μόνο την αδικία και παλεύει εναντίον της. Αυτή είναι η ανάγκη του.

Ο Κρόνος: Δεν υπάρχει πια ανάγκη. Ο Δίας θα μας καταδικάσει εξαιτίας του.

Η Θέμις:  Τότε θα είναι η δικαιοσύνη του φωτός.

Ο Κρόνος: Κι αν οι Τιτάνες είναι το σκοτάδι, όπως λένε… Τι είναι ο γιος σου;

Η Θέμις: Η σκιά που φέρνει το φως!

Ο Κρόνος: Τυφλή γυναίκα, πρόσεχε το ζυγό σου!

Η Θέμις: Κι εσύ το σπαθί μου!

Ο Κρόνος: Δεν με φοβίζεις τυφλή γυναίκα…

Η Θέμις: Σε ποια λες αυτό το ψέμα, αγκυλομήτη;

Ο Κρόνος:  Στη μάνα του προδότη!

Η Θέμις: Πλησίασε αν τολμάς… Παύση. Τώρα που είσαι ακόμα άντρας…

Ο Κρόνος: Κλονισμένος. Ποιος σου είπε για την απειλή;

Η Θέμις: Ο σύμβουλος του Δία!

Ο Κρόνος: Καταραμένος να ‘ναι!

Η Θέμις: Αυτός δεν είναι ο λόγος του ερχομού σου;

Ο Κρόνος: Το ήξερες λοιπόν…

Η Θέμις: Τώρα το ξέρεις κι εσύ!

Ο Κρόνος:  Και δεν θα κάνεις τίποτα;

Η Θέμις:  Έκανα ήδη ένα γιο… Δεν σου αρκεί;

Ο Κρόνος: Το πολύ φως τυφλώνει.

Η Θέμις: Δεν έχω ανάγκη όπως βλέπεις.

Ο Κρόνος: Γι’ αυτό κρύβεσαι; Μίλα! Ξέρεις τι θα συμβεί;

Η Θέμις: Ενώ εσύ γνωρίζεις μόνο ό, τι συνέβη.

Ο Κρόνος: Υπάρχουν πιο μακρινές περιοχές από τον Τάρταρο για μία μάνα.

Η Θέμις: Ο Καύκασος δεν με τρομάζει.

Ο Κρόνος: Προς το παρόν!

Η Θέμις: Σου είπα ήδη, αγκυλομήτη, μιλώ μόνο για το μέλλον.

Ο Κρόνος: Γιατί;

Η Θέμις: Εκεί βρίσκεται το έργο του γιου μου. Σιωπή. Τίποτα άλλο δεν έχει αξία.

Ο Κρόνος:  Βλαστημάς!

Η Θέμις: Βλέπω τα εγκλήματά σου κι εσύ καταδικάζεις το όνειρό μου.

Ο Κρόνος: Πρόσεχε μη γίνει εφιάλτης αυτό το όνειρο.

Η Θέμις: Για τα εγκλήματά σου μην ανησυχείς θα παραμένουν ως έχουν.

Ο Κρόνος: Δεν θα με βοηθήσεις λοιπόν.

Η Θέμις: Είμαι και μάνα και δικαιοσύνη. Δεν έχω να επιλέξω.

Ο Κρόνος: Θα σε καταστρέψω.

Η Θέμις: Ζω μες στο σκοτάδι.

Ο Κρόνος: Τότε θα κατηγορήσω το φως σου!