Μ: Τι είπε ο δάσκαλος;
Κ: Τίποτα…
Μ: Τίποτα; Παράξενο δεν είναι;
Κ: Αυτός είναι παράξενος, όχι η σιωπή του!
Μ: Ακούς και την σιωπή του.
Κ: Κοίτα τις παρτιτούρες.
Μ: Μα είναι δύσκολες…
Κ: Κι η σιωπή είναι δύσκολη.
Μ: Έχεις δίκιο.
Κ: Σκέφτεται…
Μ: Τι σκέφτεται;
Κ: Εμάς…
Μ: Κι εσύ πώς το ξέρεις;
Κ: Μου το είπε η…
Μ: Όλα τα λέει!
Κ: Του ζήτησε διάλογο για μας…
Μ: Αλήθεια;
Κ: Βέβαια.
Μ: Ξέρει κι αυτή για τα χρώματα της αγάπης;
Κ: Γι’ αυτό κρατά τα σωληνάρια σαν εσένα…
Μ: Μήπως να ζητήσουμε κι εμείς κάτι;