Σαν κελάρυσμα στο νερό
ή ένα χάδι στο στερέωμα,
τούτ’ η μουσική τόλμησε εν τέλει
να κλονίσει τα συναισθήματά μας
για να τα υπερβούμε
ως εάν ήταν ο μόνος τρόπος
να κατανοήσουμε μια θυσία
δύο χιλιετιών.
Αδιάκοπα επαναλαμβανόταν
το ίδιο παλαιό θέμα
αμείλικτα βυθιζόταν μέσα μας
όπως τα καρφιά στον σταυρό
για να μας αναγκάσει ν’ απλώσουμε τα χέρια
και ν’ αγκαλιάσουμε την ανθρωπότητα.