N. LYGEROS PhD

Είδε το πρόσωπό του από κοντά, τόσο κοντά που ένιωθε την ανάσα του πάνω στο βρεγμένο ...

Δεν ήξερε τι είχε κάνει. Δεν μπορούσε ούτε να το φανταστεί, άλλωστε ήταν ικανός να μετατρέψει το αδιανόητο σε ουτοπία...

Συνέχισε να κολυμπά αθόρυβα. Δεν το πίστευε ότι αυτό γινόταν στα κατεχόμενα που άλλοι δεν τολμούσαν να πατήσουν το πόδι ...

Εκείνη δεν βγήκε από τη θάλασσα. Μόνο αυτός σηκώθηκε και άρχισε να περπατά χωρίς να μπορεί ...

Δεν του είχε ζητήσει τίποτα. Δεν ήθελε. Τουλάχιστον με άμεσο τρόπο. Αυτό είπε. Αλλά είχε καταλάβει ...

Η ουσία του ουρανού είχε προκαλέσει τρικυμία πάνω στη θάλασσα. Δεν ήταν πια μόνο το ίχνος που αναζητούσε, αλλά την ίδια την πηγή της ουσίας. Πάνω στο τζάμι αναγνώρισε το άγγιγμα του σώματος...

Από το παράθυρο με την αντανάκλαση είδε τη μορφή να βγαίνει από το μπάνιο και να κλείνει την πόρτα του δωματίου. Της φάνηκε όλη η κατάσταση υπερφυσική αλλά δεν είχε δει τίποτα ακόμα...

Δεν περίμενε ν’ ανοίξει η πόρτα. Μόνο αυτή είχε το κλειδί, τουλάχιστον αυτό πίστευε. Ήταν σαν να είχε ανοίξει ο ίδιος ο Παράδεισος αλλά πριν την ώρα της και αυτό την ξάφνιασε...

Η ουσία την ξάφνιασε όχι τόσο από την παρουσία της αλλά από τη φρεσκάδα της...

Κανένας δεν την είχε προειδοποιήσει για το θέαμα που αντιμετώπιζε εκείνο ...