N. LYGEROS PhD

Όταν κοίταζαν τα κομμάτια και τα πιόνια πάνω στην σκακιέρα, έβλεπαν μόνο τους ζωντανούς. Δεν έδιναν σημασία σε αυτά που πάρθηκαν ούτε σε αυτά που θα ζούσαν μετά την προαγωγή. Αλλά τότε πώς να δουν εντός της Ανθρωπότητας μαζί με τους ...

Για την αγάπη του το πρόβλημα δεν ήταν η αυτοκτονία αλλά η απουσία της αναζήτησης της συγχώρεσης. Οι άλλοι νόμιζαν ότι οι αγάπες τους ταυτιζόταν...

Η συγχώρεση δεν σήμαινε λήθη. Δεν είχε ξεχάσει τα εγκλήματα, δεν ξεχνούσε τις κατοχές δεν θα ξεχνούσε τις γενοκτονίες. Η συγχώρεση υπήρχε για να γιατρέψει τις ψυχές που πονούσαν μέσα σε αυτά τα σώματα...

Ένιωθε μέσα την αμισεία και μετά τον θάνατο. Έτσι ήταν και με την ανάσταση. Αλλά σε ποιον να το πει. Δεν πείραζε που κανένας δεν μπορούσε να καταλάβει σε βάθος...

Το έργο ήταν και αυτό συνέχεια. Έβλεπε την αξία της συνέχειας του έργου και το κλέος του έργου της συνέχειας. Η ψυχή ήταν το κοινό μεταξύ των νεκρών ...

Ποιο είναι το πρέπον όταν είσαι στην κοινή τομή των νεκρών και των ζωντανών; Αυτή η ερώτηση δεν ήταν ακόμα καταγεγραμμένη στην ηθική...

Ποτέ δεν ήταν μακριά το νεκροταφείο από τη μνήμη του γιατί εκεί είχε αρχίσει να εξελίσσεται η νοημοσύνη και τώρα που είχε πεθάνει και αναστηθεί το έβλεπε διαφορετικά. Στο κέντρο υπήρχε μια ...

Όταν τοποθέτησε το κλαρίνο στο σαλόνι και βρήκε τη θέση του, κατάλαβε πόσο έλειπε η πνοή του ενώ κανείς δεν το είχε αντιληφθεί γιατί ήταν μία μετά θανάτου απάντηση. Στην πραγματικότητα ήταν επαναπνοή. Διότι συνέχισε ...