13782 - Τα δάκτυλα και η πυγμή

Ν. Λυγερός

– Τα δάκτυλά σου γυαλίζουν.
– Είναι λόγω της θάλασσας, Δάσκαλε.
– Προσπάθησες να πάρεις το χρώμα.
– Μόνο τη γεύση και το άρωμα.
– Για ποιο λόγο;
– Για να δοκιμάσω το απέραντο.
– Είναι σημαντικό να το μοιραστείς.
– Τώρα το ξέρω, Δάσκαλε.
– Το άγγιγμά της είναι ιερό.
– Για μας;
– Για όλον τον Ελληνισμό.
– Είναι οριζόντιο βουνό.
– Σωστά γιατί χρειάζεται υπέρβαση.
– Θέλει και τόλμη.
– Μη φοβάσαι την απαγόρευση.
– Ξέρω ότι είμαστε απαγορευμένοι.
– Επειδή είμαστε ελεύθεροι.
– Ακόμα και πολιορκημένοι.
– Έτσι είναι οι άνθρωποι.
– Και τα τέρατα.
– Γι’ αυτό υπάρχει η πυγμή!
– Η πυγμή;
– Η πηγή ουσίας.
– Δεν το είχα σκεφτεί…
– Κι όμως.
– Κι όμως είναι ορθολογικό.
– Είναι το ίδιο νοητικό σχήμα.
– Ουράνια στίγματα.
– Έτσι γίνεται η ένωση.
– Της θάλασσας
– με τον ουρανό.
– Πάνω στη γη.
– Κάτω από τον ήλιο.
– Ενάντια στην ημισέληνο.
– Και το σκοτάδι.
– Είναι το φως
– που προέρχεται από τη φωτιά.
– Η ουσία
– που δεν κατέχει η εξουσία.
– Για την Ανθρωπότητα.
– Και τον Χρόνο.
– Αγγίζει και παλεύει.
– Δίνει και προστατεύει.
– Είναι η δικαιοσύνη μας.