17586 - Βυζαντινή Ανάσταση

Ν. Λυγερός

Είχε έρθει η ώρα της Παναγιάς της Θερμιώτισσας να ζήσει την ελευθερία της.
Ήταν τόσο κοντά στην Κερύνεια που είχε υποστεί τα ίδια δεινά.
Και κάτι έπρεπε να γίνει και γι’ αυτή μέσα σ’ αυτόν τον αγώνα.
Προετοιμασία για επικίνδυνο πλαίσιο.
Το ράσο είχε προειδοποιήσει τη σημαία.
Ο παπάς και ο κλέφτης ήταν και πάλι μαζί μετά από τόσους αιώνες για τον ίδιο σκοπό.
Τα γεράκια ήταν πια έτοιμα για να σηκώσουν τον αετό.
Έτσι ο δικέφαλος εμφανίστηκε στο πλάι της Παναγιάς, στο στρατηγικό άνοιγμα της θύρας, δίπλα από τους σταυρούς που είχαν μαζευτεί στη γωνιά.
Με τα φτερά ανοιχτά, έγινε η αναδίπλωση του Βυζαντίου.
Το μαύρο του αετού με τα σύμβολα στα νύχια πάνω στο κίτρινο του φωτός, ήρθε να προστατέψει την εκκλησία.
Για ν’ αλλάξει η εικόνα.
Δίχως ν’ αλλάξει η Παναγιά που άντεξε τη βαρβαρότητα.
Στη συνέχεια, τα γεράκια πήραν ύψος και κατευθύνθηκαν προς το Μοναστήρι της Ειρήνης.
Κι αυτό είχε υποστεί τα τραύματα της Αμμοχώστου, αλλά η ομορφιά του ήταν άθικτη.
Κι αυτός ο κλειστός χώρος έπρεπε να γίνει ανοιχτός Χρόνος.
Και η θέα που είχε δεν ήταν μόνο θρησκευτική αλλά και στρατηγική.
Από την αρχή η Χριστιανοσύνη είχε μάθει για την άμυνα εντός του Χρόνου που αποτελούσε το χώρο της αντίστασης.
Γι’ αυτόν το λόγο, ακόμα και πληγωμένες οι δομές, ήταν ακόμη όρθιες γιατί δεν είχαν μάθει να γονατίζουν.
Εκεί η ομάδα επέλεξε την γωνία που είχε επαφή με την πλατεία της στρατηγικής θέας .
Έτσι μπορούσε να ελέγξει κάθε άνοιγμα που έδινε στη γωνία.
Αυτή τη φορά ο δικέφαλος έγινε και στρατηγικός.
Είχε ξαναβρεί το βυζαντινό πνεύμα.
Μέσα στα μικρά κατεχόμενα.
Σε αυτόν τον κόμβο πάρθηκε η απόφαση της αποστολής στο νησί του Κορμακίτη.
Η ομάδα ήθελε ν’ αγγίξει τα όρια της κατοχής για να φανεί και η αδυναμία του συστήματος να σταματήσει την πορεία της θάλασσας.
Και μετά τις καταγραφές εκκλησιαστικών τοποθεσιών άλλα και σχολικών με ερείπια και τις καταδρομικές στις εκκλησίες που είχαν πρασινίσει δίχως αμφισβήτηση ή δισταγμό, το μαύρο και το κίτρινο έκαναν παρεμβάσεις και στα πιο απαγορευμένα σημεία με την ακολουθία των κεριών, η ομάδα περπάτησε στη θάλασσα για να γίνει και το νησί βυζαντινό μέσω της απελευθερωτικής αποστολής.
Η ιστορία είχε πάρει την πορεία της, αφού είχε συναντήσει τη διαχρονική στρατηγική της πολυκυκλικότητας.