Οι Έλληνες του Πόντου που ζουν πια στη Μακεδονία ξέρουν ότι υπήρξε ο χώρος φιλοξενίας για αυτούς μετά τη γενοκτονία που διέπραξαν οι Οθωμανοί, οι Νεότουρκοι και οι Κεμαλιστές. Αρχικά είχαν ζήσει κάτι το ανάλογο στην Κωνσταντινούπολη, στην Ίμβρο και την Τένεδο αλλά εκδιώχθηκαν και από εκεί στη συνέχεια. Έτσι κατέληξαν στη Μακεδονία και στη Θράκη. Τώρα όμως βλέπουν και πάλι μια πράξη βαρβαρότητας ενάντια στη Μακεδονία αφού οι φανατικοί της λήθης θέλουν να της αρπάξουν το όνομά της. Γι’ αυτόν το λόγο αντιστέκονται τόσο πολύ οι Πόντιοι. Ξέρουν ακριβώς τι σημαίνει να αλλάξουν τα ονόματα των πόλεων και των χωριών. Ξέρουν τι σημαίνει η άλωση της Κωνσταντινούπολης και ποτέ δεν την ξέχασαν. Τώρα παλεύουν με όλες τους τις δυνάμεις δίπλα στους ντόπιους γιατί δεν θέλουν άλλες χαμένες πατρίδες. Λόγω ιστορίας, οι Πόντιοι συνδέονται με την Μακεδονία μέσω της γενοκτονίας κι ένα χρόνο πριν την εκατονταετία της, βλέπουν ότι και πάλι φανατικοί προσπαθούν να σβήσουν τη μνήμη τους. Ακούν με διαφορετικό τρόπο την κρατική προπαγάνδα διότι καταλαβαίνουν ότι αν ο Πόντος είναι μόνο γεωγραφία και όχι ιστορία και πολιτισμός, τότε οι Τούρκοι που μένουν τώρα εκεί, είναι και αυτοί Πόντιοι. Θα μπορούσαν να ισχυριστούν με τον ίδιο τρόπο ότι οι Τούρκοι είναι Νεοπόντιοι και οι Έλληνες που ζούσαν εκεί οι Παλαιοπόντιοι. Όλα αυτά τα παράλογα ακούν και ξέρουν ότι είναι απαράδεκτα. Τα νιώθουν πιο βαθιά από άλλους Έλληνες που δεν βίωσαν ποτέ την έννοια της γενοκτονίας και γι’ αυτόν τον λόγο είναι τόσο μαχητικοί. Άλλωστε οι τραντέλλενες ξέρουν τι είναι μακεδονομάχοι γιατί δεν ξέχασαν την ιστορία του Ελληνισμού.