Στην πολιτική σκηνή βλέπουμε όλο και περισσότερο κομματικές αντιπαραθέσεις αλλά όλοι καταλαβαίνουμε ότι πρόκειται για ένα επιφαινόμενο που κρύβει ένα πολύ πιο σοβαρό υπόβαθρο που αφορά στις εθνικές θέσεις της κυβέρνησης και της αξιωματικής αντιπολίτευσης γιατί έχουν τα απαραίτητα μεγέθη δίχως όμως να βάζουν στο περιθώριο τα άλλα κόμματα. Το πιο σημαντικό όμως είναι να καταλάβουμε ότι ακόμα κι αν η αντιπαράθεση γίνεται πάνω σε σκάνδαλα και ειδικά μερικούς απαράδεκτους πολιτικούς, η ουσία είναι στα εθνικά θέματα. Όλοι είδαμε πως η κυβέρνηση διαχειρίστηκε και διαχειρίζεται το Σκοπιανό και το θέμα του ονόματος της Μακεδονίας, τα προβλήματα και τις καθυστερήσεις για τους διαγωνισμούς πάνω στην ελληνική ΑΟΖ, το πρόβλημα της αναγνώρισης σε διεθνές επίπεδο της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, η διαχείριση του κυπριακού και της κυπριακής ΑΟΖ, το πρόβλημα της Βορείου Ηπείρου μετά τη δολοφονία του Κωνσταντίνου Κατσίφα, την απαράδεκτη συμπεριφορά για τη ψηφοφορία των ομογενών. Όλα αυτά τα προβλήματα φαίνεται με το πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι η κυβέρνηση είτε δεν μπορεί να τα αντιμετωπίσει είτε δεν το θέλει. Και το χειρότερο είναι ότι όλα τα βλέπει με το βλέμμα της ιδεολογίας που δεν θέλει να εξετάσει με το πρίσμα του Ελληνισμού. Είναι λοιπόν καλό πίσω από τη σκανδαλολογία να βλέπουμε και τη στρατηγική φύση των κινήσεων των κομμάτων που θέλουν να επιβάλλουν τον δικό τους τρόπο σκέψης.