Πώς να μη σκεφτούμε
τον Kepler (1571-1630) για τις ελλειπτικές τροχιές των πλανητών,
ή τον Galileo Galilei (1564-1642) που άνοιξε τον ουρανό
και μεγάλωσε το σύμπαν
με το όργανο που είχαμε μαζί μας.
Βέβαια υπήρχε και Leeuwenhoek (1632-1723)
που μάς έδειξε το βάθος του μικρόκοσμου…
Αφού μας χάρισε την πρώτη εικόνα
για τα βακτηρίδια και τα σπερματοζωάρια…
Ήταν δύσκολο να ξεχάσουμε τον Newton (1642-1726),
τον Pascal (1623-1662), τον Leibniz (1646-1716)
και τον Fermat (1601-1665).
Διότι όλοι τους είχαν παράγει ένα έργο
που είχε σημαδέψει τον αιώνα τους
και όχι μόνο.
Με τους κωδικούς τους
είχαν φτιάξει κομμάτια τελειότητας
που είχαν μείνει μέσα στην ιστορία της Ανθρωπότητας
όποιος και να μάς είχε καλέσει
σε αυτό το διαδικτυακό χρονικό ταξίδι,
ήθελε να μάς υπενθυμίσει
το έργο αυτού του αιώνα
και μάς είχε όχι εγκλωβίσει
αφού τώρα ήμασταν ελεύθεροι
αλλά δείξει το πέρασμα που είχε προκαλέσει
μια στάση για να σημειώσουμε μνήμες μέλλοντος
στο αιωνιολόγιό μας.